Flow

[pietervl]

De term flow valt steeds vaker. Ik kwam er laatst nog het een en ander over tegen in mtb verband een stuk over routes bouwen:

http://dirtragmag.com/friend-or-flow-ar ... mbed-down/" onclick="window.open(this.href);return false;

Ik merk dat in mijn praktijk de term heel goed werkt. Een rit met flow is een absolute toprit, een rit zonder sleur.

Voor mij is in een flow rijden geen enkele afleiding meer voelen en voor de volle 100% met de fietsmanoeuvres op dat moment bezig zijn. Concentreren gaat als vanzelf, waardoor ik meer kan als in mijn normale doen. Ik heb het ook bij andere activiteiten, bijvoorbeeld fotograferen, mijn vak.

Om bij in het fietsen in een flow te komen moet ik mij flink, maar niet te moe maken. Een route rijden die zo prikkelend is dat ik hem niet kan rijden als ik mijn kop er niet bij houd. Dat werkt bij technische routes, of bijna in het donker. Afdwingen kan helaas niet. Mijn thuisroute bij Zeist heb ik dit jaar nog niet in een flow kunnen rijden.s'winters is het altijd lastig. Mijn vraag is aan mensen die dit begrip ook bij het fietsen hanteren. Wat zijn bij jullie de omstandigheden die je in een flow brengen? Wat voor jullie werkt, werkt voor mij misschien ook.

[sik]

zo te horen ligt jouw flow vooral op het grensvlak met arousel/opwinding

flink, maar niet te moe maken. ... prikkelend ... technische routes, of bijna in het donker.

dit zal je inderdaad niet snel vinden op een route die je op je duimpje kent.

je ziet dat in dit schema flow aan de andere kant grenst aan controle.
dit kan juist wel op een route die goed kent, niet het snot voor ogen stoempen, maar juist zoveel mogelijk de perfecte lijnen sturen op de millimeter precies, elk worteltje en hobbeltje gebruiken om te pompen.
dit doe ik bv. ook vaak bij toertochten wanneer er langzamere rijders voor me zitten op technische stukken.

[Bergbike]

Ik denk ook graag in termen van het woord "flow" en heb daar zelf een bepaald idee bij, maar in communicatie naar anderen is het een zeer vaag begrip. Bij het mountainbiken spreekt men ook vaak over routes met of zonder flow, en daarbij kunnen technische stukjes soms juist zo afleidend of afremmend zijn dat "de flow er uit is".

Maar hier hebben we het niet over de flow van de track, maar de flow van de geest. Voor mezelf noem ik dat ook wel eens een soort lichte trance. Als je in die staat rijdt, fietst dat echt heerlijk! Nadeel is wel dat ik er me dan nagenoeg niks van herinner achteraf... . Voor mij is het ook onmogelijk om mij in die toestand te forceren. De track doet er denk ik voor mij niet zo heel veel toe, als het maar niet te afremmend/hobbelend is. Of tegenwind, blegh. Wel moet ik lekker warmgereden zijn. Voornaamste is denk ik dat de gedachte gewoon wat afzakken, en een lichte vermoeiing helpt daarbij. Daarom raak ik soms in een dergelijke flow na bijvoorbeeld 1 of 1,5 uur. Zonde als je dan tegen de hongerklop moet pauzeren, want dat haalt je er absoluut uit.

Dat figuurtje zegt het eigenlijk ook wel, als je technische en conditionele kunde voldoende wordt toegepast (>50%), dan zit je potentieel in flow (maar zeker niet gegarandeerd). Wordt het moeilijker, ga je nadenken en schrikken en bang worden. Wordt het makkelijker, ga je je irriteren aan die ene plooi in je kleding die niet lekker zit of zoiets onzinnigs.

Heel soms zit ik ook in de "flow" tijdens het autorijden. Dan kan ik mij bijvoorbeeld opeens niets herinneren van de afgelopen 5 minuten (ik was bij Dordrecht, en nu bij Moerdijk, what happened!). Dan rijdt je dus op de automatische piloot, en dat is in dit geval niet goed (onveilig). Gelukkig is het maar heel soms. Tikkie moe zijn, lekker zonnetje, leuk rustig liedje op de radio.... dat soort omstandigheden.

[M1983]

Ik ken het gevoel van de "flow" zeker. Dat is echt heerlijk!

Ik kan het helaas niet forceren om erin te komen. Dat gebeurt eigenlijk vanzelf. Ik heb dan een heerlijk tempo/ritme/ademhaling te pakken en denk eigenlijk aan niets, fietsen lijkt dan geen energie te kosten. Ik heb dan het gevoel dat ik nog uren door kan gaan. Ik heb het vooral bij langere ritten.

Ik heb er soms ook nadelen van, omdat ik bijvoorbeeld een lange duurtraining veel te hard heb gereden of er nog wat extra tijd/km aan vast heb geplakt omdat het zo lekker ging. Herstel duurt dan langer. Luisteren naar het lichaam en de weekplanning erna maar wat weizigen.

De "flow" tijdens het autorijden ken ik ook maar dan anders. In mijn autorij flow rij ik juist wel heel erg met mijn aandacht erbij. Ik rij dan meestal te hard, kijk ver vooruit en zie alles. In deze flow kom ik alleen als het relatief rustig is op de weg.

Op het werk kan ik ook in een flow raken. Meestal bij redelijk uitdagend werk, waarvan er veel verzet moet worden. Als je dan 's avonds naar huis gaat heb je ook echt een super lekker gevoel.