Sneller worden op singletracks

[ThaSingleTrackMastah]

Daar zit wat in.
Na een weekje skiën lijkt alles op de autobahn langzaam
En zo rij je in 6 uur van Zell a See naar Den Haag
Dus dat zal op de single tracks ook wel werken

[Cube-Elite]

haha, ja dat is wel herkenbaar, niet met skiën in dit geval. maar toch.

Beter worden in sturen, natuurlijk kan dat. Sommige basics helpen echt.
Belangrijk is dat je goed op je fiets zit.

Maar het is ook gewoon talent en gevoel. Mijn oudste zoon 13, heb ik op z'n vijfde als een klein stukje MTB parcours mee gereden.
Die heb ik nooit hoeven vertellen wanneer je voor en achterrem. natuurlijk wel wat kleine tips. Maar die doet ook in paniek situaties niet raars, die heeft echt wel wat talent.
De jongste daarentegen van 10, zelfde ouder (bij mijn weten ) Is een heel ander verhaal, die gaat te hard een bocht in, stuurt vierkant. Het is nu iets beter, maar al te best is het niet.

Ik heb je niet zien rijden, maar waarschijnlijk doe je veel te veel.
BV, Je remt te laat en/of te hard, stuurt te veel en je gewicht is niet waar het zijn moet.
Denk eraan je hebt 100% grip en als je er al bv 60 voor remmen gebruikt heb je nog maar 40 voor de bocht of andersom.

Kijk een op YT naar race filmpje en rijtechnieken zowel fiets als auto's kijk daar is goed naar, Alle goede bestuurders doen bijna niets
Er staat een filmpje met Verstappen in een Golf op zandvoort, die doet bijna niets. Die zit echt niet als een idioot te sturen.

Velen zullen dit ver gezocht vinden maar hier begint wel de basis.
Hier geld ook weer vaak ik less more.

[Knakker29]

Maar het is ook gewoon talent en gevoel. Mijn oudste zoon 13, heb ik op z'n vijfde als een klein stukje MTB parcours mee gereden.
Die heb ik nooit hoeven vertellen wanneer je voor en achterrem. natuurlijk wel wat kleine tips. Maar die doet ook in paniek situaties niet raars, die heeft echt wel wat talent.

Jong beginnen is een voordeel. Ik heb mijn halve jeugd op ijsbanen gesleten (ijshockey & bandy) en kan lezen en schrijven met schaatsen, dat zit zo ingebakken dat het nooit meer helemaal weg gaat (al wordt het lijf wel minder flexibel ). Iemand die op latere leeftijd begint kan met oefening best een eind komen, maar dat natuurlijke gevoel dat je in je jeugd voor een sport kunt ontwikkelen is bijna niet 'in te halen'. Ik leg de lat voor fietsen dus ook maar wat lager.

[Willem Altes]

[Heckler40]

Veel herkenbaars in de adviezen hier, het is een soort continuous improvement project.

Top tips: Oefenen! (3x) al gezegd.
En laat je coachen, boek een clinic of rijd uitdagende trails met iemand die beter is,
Ik had veel aan Jamis Diablo zijn tips over vision, kijken naar de uitgang van de bocht
En aan Robert van MTBflow over body position en eh alles
Aart Vierhouten over ademhaling, onderschat dat niet ...... en zovele anderen.

Ben Cathro kwam al voorbij, dit zijn 2 video's over grip in de bochten die voor mij werkten:
The Loam Ranger: "it's simple really"https://www.youtube.com/watch?v=8y6ocZHpLoE
LeeLikesBikes: "we're all over 40" https://www.youtube.com/watch?v=GFKPtEzE4xw

Enjoy!!

[aurelius]

't Is vaak een kwestie van gewenning, oefening, 'behendigheid' (al dan niet aangeboren).
Geschikte fiets en juiste afstelling fiets helpt, maar de juiste techniek is 't belangrijkst.

Vaak helpt het een iets lagere snelheid aan te houden, waardoor je uiteindelijk sneller bent. Te hard op de bocht af noopt oha tot te hard moeten bijremmen, corrigeren, weer moeten optrekken. Kost energie en snelheid. Je moet 'de flow' zien te vinden en te houden, ook op een bokkige niet gesoigneerde ondergrond.

De flow vind je oha makkelijker met een wat horizontalere zit, daarbij evt geholpen door een dropper die je gebruikt om je zwaartepunt wat te kunnen verlagen. Goed ingestelde voorvork en achterdemper, zodat je wielen aan de grond gekleefd blijven. Voorband met vertrouwenwekkende grip. Met de juiste druk (bredere band en lagere druk geeft meer grip).
En de geometrie van je fiets moet je leren aanvoelen. Die is zoals 'ie is, maar elke fiets voelt en gedraagt zich weer anders, in bochten, op afdalingen, op steille klimmen, etc.... je moet je fiets wat dat betreft wat leren kennen, aanvoelen hoe 'ie zich gedraagt. Dan weet je hoe en waar je je techniek er op moet aanpassen.

Achter geoefende handige rijders aanrijden en afkijken helpt. Zeker als je van nature wat aanleg hebt leer je dan al een heleboel, al nadoend en oefenend. En anders kan een clinic met wat coaching nog van pas komen, zodat je ook daadwerkelijk ziet en voelt wat je doet, wat anders kan of moet. Soms denk je dat je iets goed doet, terwijl dat eigenlijk niet zo is.

[pietervl]

Achter iemand aanrijden en kijken: ik heb hier in het algemeen grote twijfels bij. Al past het als manier van leren in een cocktail met andere methodes.

Je ziet en voelt natuurlijk welke snelheid iemand neemt en welke lijn die pakt, maar heel veel kun je niet goed zien. bijvoorbeeld hoe iemand precies kijkt, remt of zijn gewicht voor-achter verdeeld in een bocht.

Bovendien leer je niet wat je nog niet weet. Als je geen notie hebt dat bike-body separation of pedaalstand zou kunnen uitmaken let je er waarschijnlijk niet op en ga je er niets mee doen.

Daardoor kan het ronduit gevaarlijk zijn als je naïef achter een technisch vaardige rijder met dezelfde snelheid een bocht in gaat, wat het ook een gevaarlijke tip maakt.

Bovendien kun je je maar half op je voorganger concentreren want jij bent ook met dat bochtenwerk bezig. We zijn niet zo goed in multitasking.

Je kunt beter naar een you tube bochteninstructiefilmpje kijken of een clinic bezoeken om alles goed te laten doordringen. Pas daarna heeft het zin om achter iemand aan te rijden. Als je weet wat allemaal speelt en dus weet waarnaar te kijken, maar het gevoel nog mist en de grenzen niet kent. Geen goede tip voor beginners dus, maar de TS is dat natuurlijk niet. Die zit (nu) mogelijk precies op het punt dat dit zinvol is, dus voor hem is de tip van Aurelius mogelijk precies op maat.

[cheeta]

Achter iemand aanrijden en kijken: ik heb hier in het algemeen grote twijfels bij. Al past het als manier van leren in een cocktail met andere methodes.

Absoluut... iemand volgen is voornamelijk interessant om de lijn te leren kennen en een idee te krijgen hoeveel snelheid je voor hindernissen nodig hebt of de bocht mee in kan, maar veronderstelt gewoon dat je ook de techniek hebt om dat te doen. Daarmee heeft volgen ook alleen zin wanneer diegene die je volgt vergelijkbare skills heeft of het rijdt op een manier en tempo die aansluit bij jouw skills.

Als je probeert om iemand te volgen die gewoon intrensiek sneller is op die sectie, is de kans vrij reeel wanneer die z'n snelheid niet aanpast dat om bij te blijven je met een snelheid probeert te rijden waarbij je niet echt de controle hebt en rempunten gaat missen, van de lijn afdrift of erger.

[aurelius]

Jullie hebben gelijk…
Kijken, en dan (na)doen, oefenen.

Kijken naar filmpjes.
Naar degene die voor je rijdt en het goed kan en je evt wat coacht..
En dat kan ook een instructeur zijn als je er wat stiller bij wil staan.

[corex]

Achter iemand aanrijden en kijken: ik heb hier in het algemeen grote twijfels bij. Al past het als manier van leren in een cocktail met andere methodes.

Absoluut... iemand volgen is voornamelijk interessant om de lijn te leren kennen en een idee te krijgen hoeveel snelheid je voor hindernissen nodig hebt of de bocht mee in kan, maar veronderstelt gewoon dat je ook de techniek hebt om dat te doen. Daarmee heeft volgen ook alleen zin wanneer diegene die je volgt vergelijkbare skills heeft of het rijdt op een manier en tempo die aansluit bij jouw skills.

Als je probeert om iemand te volgen die gewoon intrensiek sneller is op die sectie, is de kans vrij reeel wanneer die z'n snelheid niet aanpast dat om bij te blijven je met een snelheid probeert te rijden waarbij je niet echt de controle hebt en rempunten gaat missen, van de lijn afdrift of erger.

Klopt in het buitenland in afdaling is dat gewoon gevaarlijk voor de volger en soms ook voor de voorrijder. Rijtechnische kwaliteiten worden snel overschreden. En de volger heeft neiging minder op parcours te letten door zich op voorganger te focussen. Reactie fout is zo gemaakt b.v. te laat remmen en dan achterop de voorrijder klappen.

Heb helaas mee gemaakt na indringend toespreken aan de volger probeer me niet bij te houden rijdt eigen tempo.
Toch probeert hij het. Dat was zijn laatste afdaling in de Ardennen voor die dag. Hij kon gelukkig zelfstandig naar het huisje rijden. Locatie was afdaling op route Coo : Bourgoumont naar La Gleize

In Nederland loopt dat op de single tracks minder snel zo uit de hand.

Op Tracks in Nederland is de rijlijn zien 1e prioriteit. -zoals al gezegd-

Volgen werkt goed in het leerproces bij een persoon die al lekker aan het oefenen is en klaar is voor een volgende stap. Voorrijder moet zich kunnen en willen aanpassen aan volger. Als je de rollen omdraait dan zie al snel hoe de vaardigheden er voor staan.

[tiewrap]

Toch is dat iets wat ik vaak genoeg doe, en dan juist in het buitenland.
Het is voor "mindere goden" heel prettig als een ervaren rijder de lijnen laat zien.

Aurelius ga ik niet achteraan, die is gek.

[corex]

Als het om een onbekende situatie gaat en de vaardigheden zijn voldoende. Dan gaat dat prima werken.

Het gaat er vooral om om jezelf niet voorbij te lopen. Waardoor het gevaarlijk wordt omdat je het overzicht verliest en niet meer goed kan reageren.

Er zijn situaties waar ik me niet comfortabel voel maar van mezelf weet dat ik het kan. Schat mezelf kort in. En doe ik het of niet.
Daar heb ik geen coach of advies voor nodig.

Afstemming op je zelf is waar het ook om gaat in deze risico sport.

[aurelius]

Toch is dat iets wat ik vaak genoeg doe, en dan juist in het buitenland.
Het is voor "mindere goden" heel prettig als een ervaren rijder de lijnen laat zien.

Aurelius ga ik niet achteraan, die is gek.

Gek?!?!
Ik zie gewoon overal lijnen …!

[schepp]

Mijn conditie is prima, maar toch word ik op singletracks regelmatig op achterstand gezet.
Gisteren met een fietsmaat opnieuw hier weer mee geconfronteerd.
Probleem is dat ik stop met trappen in bochten en minder vloeiend de bochten neem.
Er zijn wel een paar verschillen, zoals de geometrie van de MTB (Olympia Iron vs Canyon Grand Canyon) en zijn stuur ook heel wat lager staat dan die van mij.
Behalve dat mijn techniek wellicht te wensen overlaat, vraag ik mij ook af of je met een diepere zit makkelijker over de singletracks kan gaan?
Ik merk nu dat ik soms wat naar voren schuif bij de bochten en wat knel kom te zitten t.o.v. mijn stuur.

Zit m in efficient hard rijden en techniek. Als je sneller wil worden dan zou ik beginnen met korte intervalblokken op de weg en all out intervalblokken op de trails. Op de weg 30/15 intervals, 40/20 intervals. Bijv 2x 5x 40/20 + direct er achteraan 3 min all out. Op de trails 5-20 min blokken zo hard als je kan. Door zo hard te gaan als je kan ligt je snelheid hoger dan wanneer je bijv 1, 2 of 3 hele rondes rijdt. Ook leer je veel beter sturen. Trappen in de bochten is soms belangrijk, maar nog belangrijker is dat je zo min mogelijk remt. Als je hard gaat en de fiets zoveel mogelijk laat rollen in bochten dan hou je energie over voor de stukken waar je echt gas kan geven. Bandenspanning kan je ook wat mee spelen. Een sportievere zit zou je kunnen proberen. Een kortere zit stuurt wat agressiever en een negatieve pen geeft wat meer druk op het voorwiel en iets minder luchtweerstand. Denk alleen niet dat daar de meeste winst zit, die zit in de benen, conditie en sturen.

Er wordt gezegd iemand volgen, maar daar heb ik juist hele sle3chte ervaringen mee. Je moet juist zelf je limieten gaan verleggen/opzoeken en daarbij je eigen lijnen gaan zien. Iemand volgen die sneller is is vragen om crashes. Je bent alleen gefocust op degene voor je, gaat over je limiet en je ziet een stuk minder dan je voorganger. Ik heb er al 2 gehad die heel hard gecrashed zijn in mijn wiel, met botbreuken , hersenschudding tot gevolg.

[aurelius]

Het hangt natuurlijk ook af van het type singletrail.
Gesoigneerde 2.0 trails lopen oha goed, bochten zijn oha camber, voorspelbaar. Daar ‘zit alles mee’ om een bocht wat makkelijker en sneller te kunnen rijden, ook met een mindere techniek.
‘Wilde trails’, vaak ontstaan als wandelpaadjes, en ontdekt door MTB-ers, zijn vaak grilliger, onvoorspelbaarder, daar kom je kuilen, bomen, stenen, wortels tegen, daar wordt je continu uitgedaagd om lijnen te lezen, te anticiperen. Daar leer je het snelst en meest omdat elke bocht weer anders is. Als je daar na een dag denkt ‘het ging vandaag voor geen meter’, dan zul je de eerstvolgende keer op een 2.0 route merken hoeveel gemakkelijker dat gaat.
Er zijn genoeg snelle intervallende rijders die alle snelheid kwijt zijn zodra het technisch wordt. En omgekeerd zijn er zat handige technische rijders die op makkelijkere trails niet zo snel zijn bij gebrek aan power en conditie.
‘t Is maar waar je wat aanleg voor hebt en waar/waarvoor je traint/oefent.
En je zult altijd je grenzen moeten opzoeken, anders ga je ze ook niet verleggen.