Ride report deel 2, Vandaag op de Vertigo de MTB route Zuidlaren gedaan tussen Schipborg en Anloo.
Een halve bar minder druk in de dempers vergeleken met gisteren, want veerweg over en Zuidlaren is (nog) vlakker.
Twee rondjes van de Noordlus "de Strubben" 5km met 75% singletrack vol kleine bumps en kuipbochten waar je best lekker de snelheid erin kunt houden. Het zand wordt her en der al wat losers en een paar zijn tricky vergeleken met een paar weken geleden. Ik voel de bike al beter aan, vind een goede flow op de serpentines die gaan heel goed. Echt korte scherpere bochten moet ik bewust druk houden op de voorkant, vertrouwen op de Wolfpacks. Als ik meer achterop blijf loopt de bike weg naar de buitenkant van de bocht en moet ik meer in de remmen. Die 60mm stuurpen ga ik nu zeker proberen.
Na een km of 2 heb ik ook hier 30% veerweg over, en de vork voelt iets stugger dan de achterkant. Demper platform naar 3, de klimstand, en hij is weer in balans. ik rijd lekker door, passeer het vaste zondagse startpunt en rijg de secties lekker aan elkaar, dit is verslavend, mooie route dit. Steeds beter kom ik in de groove, het rijdt echt top! New Bike Syndroom? Ik dacht het.
Ik heb nog steeds veerweg over, dus nog iets druk aflaten, wat exta uit de vork, platform terug op 2, de trail stand. Druk is nu iets van 20% onder het startpunt van gisteren. En nu de ultieme test: tight en twisty tracks op de Vertigo, met de langste reach en wielbasis van al mijn bikes ooit.
Dus op naar de Zuidlus: 2 km echt scherp keren en draaien door een smalle strook bos naast de N34. Links rechts, links recht kombochtjes haaks en 180 graden, soms met een straal van 1 a 2 meter. En ook echt dicht langs de bomen, nauwelijks een rechte lijn erbij. De vering voelt iets zachter en weer in balans, met veel tractie en iets meer comfort. Het is wel werken deze lus, maar dat is het hier altijd. En 76cm is mijn breedste stuur, dus ik pak tegen het einde nog een boomstam mee. Blijf overeind maar de snelheid is weg.
Doortrappen op het fietspad terug naar de auto deint het nu ook voor het eerst licht, wat met een extra klik platform ook weer weg is. Al met al heel nuttige feedback over de set-up en een fijne rit, De bike komt zoetjes aan "together" nu nog een keer naar wat steviger trails.
Thuisgekomen even de i-Pad erbij, de Polar laadt elke rit automatisch op Strava. DAANNGG een hele trists PRen. Nice. Op de 2e rit, een rondje om de demper instellingen te bepalen. En niet op 30 seconden sprints, maar op 4 en 5km lange secties. Voor het idee, die 4km lus is een eigen segment, de Noordlus zonder het brede zandpad wat de lus sluit. En dit was de 139e keer op Strava, mijn huisronde dit. De Project12 is dus de eerste de beste keer op dit stuk dik 20 sec sneller dan de Tallboy, de Open hardtail en de Ripley ever. Wauw.
En het is nog niet op, ook op de zuidlus 3 PRen. Huh? Ik kom niet vaak op de Zuidlus, maar die oude PR was met gusto op een fijne stalen 71/73 hardtail gereden. Met een korte reach en wielbasis, gemaakt om te draaien en keren. Op de Vertigo rijd ik dus ook daar op 2km dik 20 seconden van mijn PR af, ondanks een uitglijder. Natuurlijk, de oude PR was van 2018 en de route ligt er nu anders bij dan toen, vergelijken is lastig en niet 1 op 1.
Maar ik durf nu te zeggen dat de Vertigo met moderne geometrie gewoon goed is op tight en twisty singletracks.
Niks new bike syndroom, Project12 heeft gewoon een echte singletrack slayer neergezet, dikke kudos voor Michiel
Enjoy!!
Ook al zou een DVO waarschijnlijk totaal niet staan in deze build (hoewel, die 2 groene knopjes vallen niet zo heel erg op).
(hij had nogal last van siliconen verontreiniging bij mij).
