Sour Crumble - Le Crumbe Est Vendu, Vive Le Crumble! - Pag. 56
- MarkMeisner
- Pro Biker
- Berichten: 1413
- Lid geworden op: do 8 mei 2008, 12:22
- Mijn mountainbike: Nukeproof Mega 290
Thanks!
Nog een tweetal foto's van hier. Kwam net terug van de fiets opbergen en toen werd ik aangesproken door een mede forumlid Michiel die hier ook op de camping zit. Kleine wereld blijft het toch
-
- Mountainbike Junk
- Berichten: 314
- Lid geworden op: za 13 juni 2015, 19:52
- Mijn mountainbike: Orbea Laufey H10
Ik zag ineens een Sour voorbij rollen hier op de camping, ik dacht dat moet de man van de mooie platen zijn, kon niet missen natuurlijkMarkMeisner schreef: ↑vr 8 juli 2022, 21:48Thanks!
Nog een tweetal foto's van hier. Kwam net terug van de fiets opbergen en toen werd ik aangesproken door een mede forumlid Michiel die hier ook op de camping zit. Kleine wereld blijft het toch
Veel plezier in Spa morgen!
Waar berg je je fiets op daar? Staat ie een beetje veilig?
- MarkMeisner
- Pro Biker
- Berichten: 1413
- Lid geworden op: do 8 mei 2008, 12:22
- Mijn mountainbike: Nukeproof Mega 290
In de auto op de parking. Bij de tent staat ie op zich ook wel veilig, de bezoekers van de camping zijn allemaal erg relaxed dus ik verwacht niet dat die wat stelen en het ook geen camping waar je voor de gelegenheid rond gaat lopen. Het ligt erg achteraf.
- MarkMeisner
- Pro Biker
- Berichten: 1413
- Lid geworden op: do 8 mei 2008, 12:22
- Mijn mountainbike: Nukeproof Mega 290
Nou, dit weekend zat ik weer in België en wat een weekend was het! Leerzaam, spannend en onwijs lekker gereden!
Ook gelijk een andere wending. Ik heb gisteravond bij Michiel de Project 12 Victor geannuleerd. Ik had dit weekend zoveel schik van de hardtail dat ik erachter kwam dat het mijn techniek en lef was dat mij tegenhield vorige keer niet te genieten van Spa en Remouchamps.
Na zijn ervaring te lezen tussen zijn hardtail en Vertigo in de Alpen begon het bij mij al een beetje te kriebelen, maar uiteraard moet ik dat eerst ondervinden op de trails en daar was dit weekend uiteraard perfect geschikt voor. Met de clinic zaterdag met Mickey heb ik veel geleerd en gister gelijk op de trails van Remouchamps toe kunnen passen. Tijdens de autorit van 3 uur naar huis was ik er wel over uit. De Sour blijft om nog vele avonturen mee te beleven!
Nu terug naar het weekend. Vrijdagmiddag op de tijd de pc uit, de auto was al ingeladen en op naar Camping Arkeo waar ik vorige keer ook zat. Bij Luik was het een zooitje en Maps stuurde me de buitenwijken door. Beetje shabby wijken, maar wel met mooi uitzicht.
Op de camping was het tentje zo opgezet, fiets erbij voor de laatste checks (en voor de foto )
Later op de avond maar de fiets terug in de auto gelegd met een rondje door de straat en daar kwam ik dit plekje tegen. Kon het niet laten, dus moest wat foto's maken. Later kwam Michielemans even buurten bij de tent. Die herkende mijn fiets.
Zaterdag stond er een Intermediate - Trail clinic op de planning in Spa met Mickey's Bike Adventures. Volgens algemene traditie lag ik na 50 meter al op mijn bek en met een mooie schaafwond op mijn arm (note to self: elleboogbeschermers kopen ) We moesten bochtjes maken om plastic pionnen op het asfalt. Iets te krappe bocht, achterwiel komt op een pion en schuif gelijk 180 graden de andere kant op. Goed gedaan Mark
De rest van de clinic bestond onder andere uit technisch afdalen, technisch klimmen, de fiets licht maken en stuurinrichting juist afstellen. Ik had voornamelijk moeite met steile afdalingen, snelheid eruit houden en een krappe bocht na de afdaling waardoor het eng overkwam.
Dit hebben we uitvoerig geoefend en hierbij geleerd meer druk op de voorkant te houden. Niet teveel naar achteren hangen (en dus drukverlies op het voorwiel), maar meer in de fiets zakken en centraler blijven.
Klimmen ging over de paden links, technisch afdalen over de paadjes rechts in beeld.
Technisch klimmen komt ook goed aan bod, hier naar boven komen is knap lastig
Lijnen zien, goed kijken, voorkant hoppen en achterkant licht maken. De eerste keren hier omhoog is wat onwennig, maar na een aantal pogingen trap je (denkbeeldig ) met twee vingers in je neus omhoog.
Heerlijke omgeving om te rijden!
Groot nadeel van foto's. Op de foto ziet het er niet spannend en steil uit, in het echt is het wel zo Deze hebben we niet gereden, maar hij staat op mijn planning voor de volgende keer.
Lunchpauze was met een schitterend uitzicht over Spa, ondertussen ook maar even naar huis geappt dat ik nieuwe schoenen nodig heb
Tegen half vijf waren we terug bij de auto, tijd voor een stuk vlaai en wat te drinken. Dat ging er goed in! Op de camping trakteerde ik mezelf op een vers stokbrood met Boursin en een pasta. Tijd om de dag ter verwerken met een lauw biertje en uitzicht op het water.
Op tijd naar bed, voor de volgende dag had ik vier trails in mijn gedachten in Remouchamps voor ik weer terug naar huis zou rijden.
Na een goede nacht had ik er zin in en na al het kampeerspul in de auto gemikt te hebben ging ik vanaf de camping naar de trails. De auto liet ik op de camping, dan kon ik mooi nog even douchten voor de trip naar huis.
Na zo'n 1.5km sta je onderaan de start van Trail Center De l'Amblève en is het tijd om hoogtemeters te trappen. Kwestie van de gele borden met EN te volgen en dan komt er vanzelf wat op je pad.
Het is flink werken om te mogen afdalen (tweede note to self: afvallen! Dat maakt het klimmen volgende keer een stuk makkelijker.)
Na een kleine 250 hoogtemeters in amper 4 km (vanaf de camping) sta je bovenaan bij de start van Lêd Riveu, Lès Eyis en La Bobaf. De blauwe Lès Eyis stond als eerste op de planning, daarna de rode La Bobaf om hierna verder te rijden naar de blauwe La Wasflam. Vanuit daar kun je weer mooi terugfietsen naar waar ik nu stond om de blauwe Lêd Riveu naar het dal te volgen terug naar de camping.
De trails staan perfect aangegeven met de bordjes, tijdens het navigeren met de gele bordjes moet je wel weten waar je heen rijdt. Trailforks op je telefoon en/of een screenhot van het gebied is wel een aanrader.
Met de tips van gister dook ik vol goede moed de trails op en zowel de blauwe als rode ging echt heerlijk. Her er der netjes de snelheid eruit om controle te houden en voldoende in de comfortzone te blijven. "Standje lekker!" zoals Mickey dit elke keer mooi aangeeft. Dit gaat ook continu door mijn hoofd tijdens de afdalingen.
Dit was dus mijn grootse angst voor afdalingen: een steil stuk met direct een bocht. Achter mij lag ook nog een rots met een drop van zo'n 40cm dus ruimte om de snelheid eruit te halen was ook te krap voor mijn kunnen.
Dus de steen overgeslagen, maar wel de twee opvolgende boomstam-drops van zo'n 20-25cm gerold. Missie geslaagd en trots op mezelf, dit was wel even een flinke mindfuck die ik had overwonnen.
De trail ging verder over dit soort stukjes waar je goed de lijn moet kiezen en leuk kan springen.
Als je dan beneden aan de rode trail komt en een Vlaamse groep tegen elkaar zegt "Komt ie nu met een hardtail naar beneden?" dan geeft dan ook wel een extra kick
Tijd om de weg te vervolgen naar de derde trail. De route er naartoe was ook al schitterend, niet alles is verbonden met brede fireroads.
La Wasflam: een lange flowy blauwe trail van ruim een kilometer en 160hm naar beneden. Deze was gevuld met stenen, off-camber stukken en wat korte steile stukken. Niet veel foto's gemaakt, het was te leuk om te rijden.
Maar na omlaag rijden, is het omhoog gaan een must. Je krijgt het allemaal niet voor niets. Flink werken, maar het is het allemaal waard.
Op naar de laatste trail en door wat kennis van het gebied en de kaart pak ik een iets andere route naar de start van de laatste route waardoor ik hoger op de berg blijf en niet tussendoor afdaal via een fireroad en later weer moet klimmen.
Hierbij kruis je ook een zwarte trail met deze kleine drop/sprong. Die durfde ik vorige keer niet aan, maar nu heb ik hem wel een paar keer gepakt. Dat er een groepje gasten stonden te kijken en succes wenste was ook wel makkelijk. Dan heb je geen excuus om het niet te proberen.
De laatste afdaling is Lêd Riveu die mij helemaal tot aan de weg naar de camping brengt. Nog even een energiereep naar binnen werken en de GoPro weer op de borst plaatsen en gaan! Wat deze 1.5km lange trail biedt sluit het weekend echt geheel af. Flowy delen, smalle singletracks, stenen en wortels om lekker op de poppen en onderaan een donkere lijn door de bossen met natuurlijke kombochten en kleine steile stukken.
Zoals Sef dit mooi kon verwoorden: Dit is de leven
Ja, dit is de blauwe trail
Na 17km en 750 hoogtemeters stond ik weer bij de camping en met een grote glimlach onder de douche. Tijd om naar huis te rijden en na te denken wat te doen.
Deze blijft!!
Ik heb de GoPro meegenomen op de trails, dus er volgt van de week nog een korte video. Het beeld schokt door al het gehobbel wel veel, dus ik hoop er wat mee te kunnen.
Ook gelijk een andere wending. Ik heb gisteravond bij Michiel de Project 12 Victor geannuleerd. Ik had dit weekend zoveel schik van de hardtail dat ik erachter kwam dat het mijn techniek en lef was dat mij tegenhield vorige keer niet te genieten van Spa en Remouchamps.
Na zijn ervaring te lezen tussen zijn hardtail en Vertigo in de Alpen begon het bij mij al een beetje te kriebelen, maar uiteraard moet ik dat eerst ondervinden op de trails en daar was dit weekend uiteraard perfect geschikt voor. Met de clinic zaterdag met Mickey heb ik veel geleerd en gister gelijk op de trails van Remouchamps toe kunnen passen. Tijdens de autorit van 3 uur naar huis was ik er wel over uit. De Sour blijft om nog vele avonturen mee te beleven!
Nu terug naar het weekend. Vrijdagmiddag op de tijd de pc uit, de auto was al ingeladen en op naar Camping Arkeo waar ik vorige keer ook zat. Bij Luik was het een zooitje en Maps stuurde me de buitenwijken door. Beetje shabby wijken, maar wel met mooi uitzicht.
Op de camping was het tentje zo opgezet, fiets erbij voor de laatste checks (en voor de foto )
Later op de avond maar de fiets terug in de auto gelegd met een rondje door de straat en daar kwam ik dit plekje tegen. Kon het niet laten, dus moest wat foto's maken. Later kwam Michielemans even buurten bij de tent. Die herkende mijn fiets.
Zaterdag stond er een Intermediate - Trail clinic op de planning in Spa met Mickey's Bike Adventures. Volgens algemene traditie lag ik na 50 meter al op mijn bek en met een mooie schaafwond op mijn arm (note to self: elleboogbeschermers kopen ) We moesten bochtjes maken om plastic pionnen op het asfalt. Iets te krappe bocht, achterwiel komt op een pion en schuif gelijk 180 graden de andere kant op. Goed gedaan Mark
De rest van de clinic bestond onder andere uit technisch afdalen, technisch klimmen, de fiets licht maken en stuurinrichting juist afstellen. Ik had voornamelijk moeite met steile afdalingen, snelheid eruit houden en een krappe bocht na de afdaling waardoor het eng overkwam.
Dit hebben we uitvoerig geoefend en hierbij geleerd meer druk op de voorkant te houden. Niet teveel naar achteren hangen (en dus drukverlies op het voorwiel), maar meer in de fiets zakken en centraler blijven.
Klimmen ging over de paden links, technisch afdalen over de paadjes rechts in beeld.
Technisch klimmen komt ook goed aan bod, hier naar boven komen is knap lastig
Lijnen zien, goed kijken, voorkant hoppen en achterkant licht maken. De eerste keren hier omhoog is wat onwennig, maar na een aantal pogingen trap je (denkbeeldig ) met twee vingers in je neus omhoog.
Heerlijke omgeving om te rijden!
Groot nadeel van foto's. Op de foto ziet het er niet spannend en steil uit, in het echt is het wel zo Deze hebben we niet gereden, maar hij staat op mijn planning voor de volgende keer.
Lunchpauze was met een schitterend uitzicht over Spa, ondertussen ook maar even naar huis geappt dat ik nieuwe schoenen nodig heb
Tegen half vijf waren we terug bij de auto, tijd voor een stuk vlaai en wat te drinken. Dat ging er goed in! Op de camping trakteerde ik mezelf op een vers stokbrood met Boursin en een pasta. Tijd om de dag ter verwerken met een lauw biertje en uitzicht op het water.
Op tijd naar bed, voor de volgende dag had ik vier trails in mijn gedachten in Remouchamps voor ik weer terug naar huis zou rijden.
Na een goede nacht had ik er zin in en na al het kampeerspul in de auto gemikt te hebben ging ik vanaf de camping naar de trails. De auto liet ik op de camping, dan kon ik mooi nog even douchten voor de trip naar huis.
Na zo'n 1.5km sta je onderaan de start van Trail Center De l'Amblève en is het tijd om hoogtemeters te trappen. Kwestie van de gele borden met EN te volgen en dan komt er vanzelf wat op je pad.
Het is flink werken om te mogen afdalen (tweede note to self: afvallen! Dat maakt het klimmen volgende keer een stuk makkelijker.)
Na een kleine 250 hoogtemeters in amper 4 km (vanaf de camping) sta je bovenaan bij de start van Lêd Riveu, Lès Eyis en La Bobaf. De blauwe Lès Eyis stond als eerste op de planning, daarna de rode La Bobaf om hierna verder te rijden naar de blauwe La Wasflam. Vanuit daar kun je weer mooi terugfietsen naar waar ik nu stond om de blauwe Lêd Riveu naar het dal te volgen terug naar de camping.
De trails staan perfect aangegeven met de bordjes, tijdens het navigeren met de gele bordjes moet je wel weten waar je heen rijdt. Trailforks op je telefoon en/of een screenhot van het gebied is wel een aanrader.
Met de tips van gister dook ik vol goede moed de trails op en zowel de blauwe als rode ging echt heerlijk. Her er der netjes de snelheid eruit om controle te houden en voldoende in de comfortzone te blijven. "Standje lekker!" zoals Mickey dit elke keer mooi aangeeft. Dit gaat ook continu door mijn hoofd tijdens de afdalingen.
Dit was dus mijn grootse angst voor afdalingen: een steil stuk met direct een bocht. Achter mij lag ook nog een rots met een drop van zo'n 40cm dus ruimte om de snelheid eruit te halen was ook te krap voor mijn kunnen.
Dus de steen overgeslagen, maar wel de twee opvolgende boomstam-drops van zo'n 20-25cm gerold. Missie geslaagd en trots op mezelf, dit was wel even een flinke mindfuck die ik had overwonnen.
De trail ging verder over dit soort stukjes waar je goed de lijn moet kiezen en leuk kan springen.
Als je dan beneden aan de rode trail komt en een Vlaamse groep tegen elkaar zegt "Komt ie nu met een hardtail naar beneden?" dan geeft dan ook wel een extra kick
Tijd om de weg te vervolgen naar de derde trail. De route er naartoe was ook al schitterend, niet alles is verbonden met brede fireroads.
La Wasflam: een lange flowy blauwe trail van ruim een kilometer en 160hm naar beneden. Deze was gevuld met stenen, off-camber stukken en wat korte steile stukken. Niet veel foto's gemaakt, het was te leuk om te rijden.
Maar na omlaag rijden, is het omhoog gaan een must. Je krijgt het allemaal niet voor niets. Flink werken, maar het is het allemaal waard.
Op naar de laatste trail en door wat kennis van het gebied en de kaart pak ik een iets andere route naar de start van de laatste route waardoor ik hoger op de berg blijf en niet tussendoor afdaal via een fireroad en later weer moet klimmen.
Hierbij kruis je ook een zwarte trail met deze kleine drop/sprong. Die durfde ik vorige keer niet aan, maar nu heb ik hem wel een paar keer gepakt. Dat er een groepje gasten stonden te kijken en succes wenste was ook wel makkelijk. Dan heb je geen excuus om het niet te proberen.
De laatste afdaling is Lêd Riveu die mij helemaal tot aan de weg naar de camping brengt. Nog even een energiereep naar binnen werken en de GoPro weer op de borst plaatsen en gaan! Wat deze 1.5km lange trail biedt sluit het weekend echt geheel af. Flowy delen, smalle singletracks, stenen en wortels om lekker op de poppen en onderaan een donkere lijn door de bossen met natuurlijke kombochten en kleine steile stukken.
Zoals Sef dit mooi kon verwoorden: Dit is de leven
Ja, dit is de blauwe trail
Na 17km en 750 hoogtemeters stond ik weer bij de camping en met een grote glimlach onder de douche. Tijd om naar huis te rijden en na te denken wat te doen.
Deze blijft!!
Ik heb de GoPro meegenomen op de trails, dus er volgt van de week nog een korte video. Het beeld schokt door al het gehobbel wel veel, dus ik hoop er wat mee te kunnen.
Kan mij hier alleen maar bij aansluiten!
- Jamis Diablo
- Elite Mountainbiker
- Berichten: 5065
- Lid geworden op: di 12 december 2006, 00:25
- Mijn mountainbike: de oudste.
- Contacteer:
Leuk verslag, mooi om te lezen hoeveel plezier je hebt met deze bike.
- MarkMeisner
- Pro Biker
- Berichten: 1413
- Lid geworden op: do 8 mei 2008, 12:22
- Mijn mountainbike: Nukeproof Mega 290
99% van de tijd telefoon met Lightroom voor nabewerking erop. Voorheen een OnePlus 6 en sinds een maandje (na een val uiteraard) een OnePlus 9 Pro. De grote camera gaat eigenlijk alleen mee tijdens korte ritten als ik iets specifieks op foto moet zetten.
Sinds kort heb ik de slowmotion-optie gevonden op de telefoon en dan is het makkelijker om redelijk scherpe stills te maken van een slowmotion video. Vandaar dat ik er nu wat vaker zelf op sta
Maakt goede foto’s dan die telefoon! Ik merk dat ik de systeem camera niet zo vaak mee neem. Dan moet je met rugzak rijden en stop toch te weinig voor echt goede foto’s. De iPhone doet het vaak goed en met Lightroom kan je inderdaad veel bijschaven.
- MarkMeisner
- Pro Biker
- Berichten: 1413
- Lid geworden op: do 8 mei 2008, 12:22
- Mijn mountainbike: Nukeproof Mega 290
Ik heb ook weer zin om terug te gaan. Net de video in elkaar gezet, voldoende plekken gezien waar technisch nog zat verbeteringen nodig zijn en opnieuw genoten van de omgeving
Duurt nog wel even tot die online staat, renderen gaat erg traag op de pc
Duurt nog wel even tot die online staat, renderen gaat erg traag op de pc