Modderig, glad maar wat een fun. Fijn om een gids bij je te hebben die de weg weet tussen al die mooie paadjes daar.
Dan de Moxie. Klimmen gaat prima, maar daar is vooral voor de bereider nog veel te winnen (klote conditie). Meer dan genoeg grip en geen moment gehad dat het voorwiel begon te steigeren. Tijdens het afdalen komt de Moxie echt tot leven. Wat een bak vertrouwen geeft die fiets. Blij dat ik voor de Longer variant ben gegaan. Ze voelde nergens te groot aan en die enorme reach is heerlijk in de technische afdalingen. De CaneCreek Helm deed uitstekend zijn werk en had zelfs nog wat reserve (~1,5cm) voor als de hits nog iets groter worden. Superplush over klein grut en uitstekend op de dikkere hits. De DVO gaf ook geen krimp en complimenteerd de CC goed. Ook die had nog wat reserve over (~1cm). Pedalen waren trouwens vergeleken met de Stamp 1 (ik weet het, appels/peren) zo ongelooflijk sticky dat het moeite kost om je voet iets te verplaatsen. Dat was heel even wennen maar daarna durf je zelfs met een iets mindere voetpositie overal vanaf omdat je weet dat ze toch niet los komen. Top pedaal dus.
Verder geen enkel kraakje oid. Dus al met al een zeer geslaagde Shakedown. Ze is inmiddels weer schoon, man wat een modder. Toprit! Tim, nogmaals hartelijk dank voor de gezelligheid en het gidsen.
Rest ons nog de foto's natuurlijk:
