...en wat mag ik me daarbij voorstellen...jij stapt op de fiets met een paar maten en gaat elkaar dan moppen vertellen of zo?
Daar moet toch meer uit te halen zijn.
Waarom mountainbike je?
-
janvangastel
- Mountainbike Junk
- Berichten: 274
- Lid geworden op: ma 1 mei 2017, 18:59
- Mijn mountainbike: Huizen
- Contacteer:
Ik mountainbike omdat het een lekker pittige sport is. Vroeger altijd hard gelopen, ook altijd in bossen, over de hei, etcetera. Op een gegeven moment te vaak kuitblessures en mountainbiken bleek voor mij een perfect alternatief. Ik ben niet iemand om uren over de weg te fietsen. Is niet afwisselend genoeg.
-
Wiel-Maat
- Elite Mountainbiker
- Berichten: 1558
- Lid geworden op: do 13 augustus 2015, 11:13
- Mijn mountainbike: Polygon Siskiu-9 27,5"
OK dus als ik het goed begrijp ben jij dan 1 van die maten...? Mijn post was ook gekscherend natuurlijk, dus prima als je lekker kan lachen.... is weer extra buikspiertraining ook.
Maar wel als kanttekening: soms bij fitness als ik dan moet lachen om iemand die iets grappigs zegt terwijl ik gewichten in de lucht heb, dan kan dat ook wel eens riskant zijn omdat je dan spierslapte krijgt en die gewichten daardoor gewoon moet laten vallen ... zou ook kunnen gebeuren bij het biken, dat je dan ff de controle verliest en dat zou weer zonde zijn.
-
Mr. Goodkat
- Mtb fanaat
- Berichten: 29
- Lid geworden op: wo 28 augustus 2019, 09:59
- Mijn mountainbike: Trek Fuel EX8 2019
Kan me eigenlijk geen betere manier bedenken om aan je conditie te werken.
Heerlijk in de natuur zijn en de spanning opzoeken, dat gaat je op airbike toch niet zo lukken.
Mooie aanvulling op crossfit.
Hoewel het hard door bochten vlammen een heerlijke kick geeft, geeft het zijn in de natuur ook een heerlijke rust. Dat spreek mij erg aan.
Heerlijk in de natuur zijn en de spanning opzoeken, dat gaat je op airbike toch niet zo lukken.
Mooie aanvulling op crossfit.
Hoewel het hard door bochten vlammen een heerlijke kick geeft, geeft het zijn in de natuur ook een heerlijke rust. Dat spreek mij erg aan.
--
Prulleman
- Elite Mountainbiker
- Berichten: 1946
- Lid geworden op: ma 6 april 2009, 12:54
- Mijn mountainbike: Scott Spark 2022 RC Team Red
- Contacteer:
Heerlijk om even in het bos te zijn en daar lekker in mijn uppie volle bak knallen. Of juist met vrienden, of minder bekenden rondjes ergens anders te maken. Beetje conditie verbeteren, gezond blijven etc. is dan mooi meegenomen.
Vind het erg prettig om zelf mijn tijd te kunnen indelen, elke week op zondag om zolaat zou ik niet trekken en de rest van het gezin hier ook niet.. je moet wel de vrijheid hebben om andere dingen te doen, zeker in het weekend. Maar met fietsen, zeker alleen, is het heerlijk om (zolang het nog licht is) even na het eten het bos in te duiken, of op mijn halve thuiswerk dag, kids naar school en het bos in.
Wat betreft het mountainbiken zelf.. Ik vind het een perfecte combinatie van sportief bezig zijn, techniek (zowel het rijden als de spulletjes), in de natuur, en (soms) sociaal. Er valt zoveel te verbeteren aan jezelf (conditie en technisch) en ik vind het lekker om dit in rondetijden terug te zien.
Vind het erg prettig om zelf mijn tijd te kunnen indelen, elke week op zondag om zolaat zou ik niet trekken en de rest van het gezin hier ook niet.. je moet wel de vrijheid hebben om andere dingen te doen, zeker in het weekend. Maar met fietsen, zeker alleen, is het heerlijk om (zolang het nog licht is) even na het eten het bos in te duiken, of op mijn halve thuiswerk dag, kids naar school en het bos in.
Wat betreft het mountainbiken zelf.. Ik vind het een perfecte combinatie van sportief bezig zijn, techniek (zowel het rijden als de spulletjes), in de natuur, en (soms) sociaal. Er valt zoveel te verbeteren aan jezelf (conditie en technisch) en ik vind het lekker om dit in rondetijden terug te zien.
-
aurelius
- Elite Mountainbiker
- Berichten: 10371
- Lid geworden op: do 26 november 2009, 23:35
- Mijn mountainbike: Lux Trail CF7
'Waarom'... tsja... het is zo gelopen.
De aanleiding: omdat een collega een jaar of 18 geleden zei, 'dat lijkt me wel wat voor jou...'.
Was na wat omzwervingen net in Maastricht terecht gekomen en had altijd wel veel gesport, maar nooit echt gefietst. Ooit met een kwart triatlon 'noodgedwongen' ook moeten fietsen, op een geleende MTB, en dat vond ik toen vre-se-lijk, op schelpenpaadjes en asfalt in de duinen... Ik was meer loper (hardlopen, hockey, tennis/squash) en zwemmer (surfer, en soms waait het niet, dan de plas maar overzwemmen). 'Nooit meer een MTB!', zei ik toen...
.
Na de eerstvolgende keer in Maastricht dus meteen maar verslaafd geraakt
.
De prachtige natuur van het Heuvelland, met Belgie en Dtsl. om de hoek... lekker je hoofd leeg fietsen als tegenhanger van mooi maar pittig werk, werken aan je conditie, de uitdaging aangaan met wat de natuur je elke keer weer voorschotelt, het technische aspect van het fietsen als je de grenzen steeds een beetje opzoekt... heerlijk. Met een grote groep gelijkstemden, die formeel geen club is maar toch hecht, met tegelijk het nodige vrijheid blijheid gevoel, helemaal goed.
Ik merk dat ik zowaar nog steeds progressie boek, ondanks dat ik de 50 alweer voorbij ben, ook mooi meegenomen. En dat komt dan weer door 'een' transalp die we om het jaar zijn gaan rijden, met een groep enthousiastelingen die steeds groter werd. Waarbij het (Vasa)niveau evolueerde van groen naar blauw naar rood.
De duur en snelheid verbetert (door de toegenomen kilometrages) bergop en op het vlakke nog steeds als 'vanzelf' (nou ja), in ieder geval zonder schema's of hartslagmeters, gewoon door de algemene trainingsprincipes een beetje in het achterhoofd te houden, maar er verder helemaal niet op te letten dus. Ik wil ik ook helemaal niets moeten, want ik moet al genoeg...
Het bergaf- en trailgedeelte lag me altijd al meer dan het bergopgedeelte. Toen Strava kwam (ik ging als een van de laatsten overstag) was dat gezellig en leuk om mee terug te kunnen kijken, samen met je fietsmaten... Maar, hey... wat bleek... kommetjes rijden naar beneden bleek ook best haalbaar... En eerlijk is eerlijk, ook dat werkte stimulerend, en leidde tot progressie bij het bergaf rijden.
De groep MTB-ers uit Eijsden, B.O.E. (Bikers oet Eesjden, een man/vrouw of 25), helpt de Bart Brentjes Challenge mee organiseren. Routes bedenken, pijlen, dopingcontrole, het overleg met organisator, naamgever, natuurinstanties... er komt een hoop leuks bij kijken.
MOZL startte, MTB Ontwikkeling Zuid Limburg. Aktief zijn in het prille begin, meedenken, met de 'vernieuwde' Vijenroute als eerste wapenfeit ooit...
De uitstapjes af en toe naar 'de weg op', met jawel, de racefiets. Het liefst naar land van Herve en Banneux, Belgie... waar het smalle asfalt lekker stil en verlaten is, itt de drukte van het Heuvelland (waar ik het racefietsen om die reden niet leuk vind)... lekker om in alle stilte en rustig aan wat aan je duur te doen.
Let's Rides organiseren, eerst in de Voerstreek, later Vise... bijzondere banden die ontstaan met MTB-ers van de UHR en uit Assen... waarmee je ook die Transalps gaat rijden... speciaal.
Het 'spellen' van (buitenlandse) MTB bladen in het begin, daarna het zwerven op internationale MTB websites, het bijhouden van ontwikkelingen... dit forum.
MTB-en is dus veel meer dan alleen het fietsen zelf, er is zoveel meer bij komen kijken. Wat maakt dat deze hobby meer dan een 'gewone' hobby is geworden. Kan me niet voorstellen dat ik daar ooit mee ga stoppen zolang het niet echt hoeft, zolang het fysiek kan... ik ben nu al blij dat er e-MTB's bestaan 'voor later'!
De aanleiding: omdat een collega een jaar of 18 geleden zei, 'dat lijkt me wel wat voor jou...'.
Was na wat omzwervingen net in Maastricht terecht gekomen en had altijd wel veel gesport, maar nooit echt gefietst. Ooit met een kwart triatlon 'noodgedwongen' ook moeten fietsen, op een geleende MTB, en dat vond ik toen vre-se-lijk, op schelpenpaadjes en asfalt in de duinen... Ik was meer loper (hardlopen, hockey, tennis/squash) en zwemmer (surfer, en soms waait het niet, dan de plas maar overzwemmen). 'Nooit meer een MTB!', zei ik toen...
.Na de eerstvolgende keer in Maastricht dus meteen maar verslaafd geraakt
. De prachtige natuur van het Heuvelland, met Belgie en Dtsl. om de hoek... lekker je hoofd leeg fietsen als tegenhanger van mooi maar pittig werk, werken aan je conditie, de uitdaging aangaan met wat de natuur je elke keer weer voorschotelt, het technische aspect van het fietsen als je de grenzen steeds een beetje opzoekt... heerlijk. Met een grote groep gelijkstemden, die formeel geen club is maar toch hecht, met tegelijk het nodige vrijheid blijheid gevoel, helemaal goed.
Ik merk dat ik zowaar nog steeds progressie boek, ondanks dat ik de 50 alweer voorbij ben, ook mooi meegenomen. En dat komt dan weer door 'een' transalp die we om het jaar zijn gaan rijden, met een groep enthousiastelingen die steeds groter werd. Waarbij het (Vasa)niveau evolueerde van groen naar blauw naar rood.
De duur en snelheid verbetert (door de toegenomen kilometrages) bergop en op het vlakke nog steeds als 'vanzelf' (nou ja), in ieder geval zonder schema's of hartslagmeters, gewoon door de algemene trainingsprincipes een beetje in het achterhoofd te houden, maar er verder helemaal niet op te letten dus. Ik wil ik ook helemaal niets moeten, want ik moet al genoeg...
Het bergaf- en trailgedeelte lag me altijd al meer dan het bergopgedeelte. Toen Strava kwam (ik ging als een van de laatsten overstag) was dat gezellig en leuk om mee terug te kunnen kijken, samen met je fietsmaten... Maar, hey... wat bleek... kommetjes rijden naar beneden bleek ook best haalbaar... En eerlijk is eerlijk, ook dat werkte stimulerend, en leidde tot progressie bij het bergaf rijden.
De groep MTB-ers uit Eijsden, B.O.E. (Bikers oet Eesjden, een man/vrouw of 25), helpt de Bart Brentjes Challenge mee organiseren. Routes bedenken, pijlen, dopingcontrole, het overleg met organisator, naamgever, natuurinstanties... er komt een hoop leuks bij kijken.
MOZL startte, MTB Ontwikkeling Zuid Limburg. Aktief zijn in het prille begin, meedenken, met de 'vernieuwde' Vijenroute als eerste wapenfeit ooit...
De uitstapjes af en toe naar 'de weg op', met jawel, de racefiets. Het liefst naar land van Herve en Banneux, Belgie... waar het smalle asfalt lekker stil en verlaten is, itt de drukte van het Heuvelland (waar ik het racefietsen om die reden niet leuk vind)... lekker om in alle stilte en rustig aan wat aan je duur te doen.
Let's Rides organiseren, eerst in de Voerstreek, later Vise... bijzondere banden die ontstaan met MTB-ers van de UHR en uit Assen... waarmee je ook die Transalps gaat rijden... speciaal.
Het 'spellen' van (buitenlandse) MTB bladen in het begin, daarna het zwerven op internationale MTB websites, het bijhouden van ontwikkelingen... dit forum.
MTB-en is dus veel meer dan alleen het fietsen zelf, er is zoveel meer bij komen kijken. Wat maakt dat deze hobby meer dan een 'gewone' hobby is geworden. Kan me niet voorstellen dat ik daar ooit mee ga stoppen zolang het niet echt hoeft, zolang het fysiek kan... ik ben nu al blij dat er e-MTB's bestaan 'voor later'!
The "Fun Zone" is definitely quicker to find on a shorter travel bike.
You only want as much as is necessary and as little as possible.
You only want as much as is necessary and as little as possible.
