Help, de routes worden technischer!

[TenZNL]

Newton meter

[ThijsE]

Niemand?

Natuurmonumenten...

[Elvander]

Nevermind

Ik vind Nicki Minaj logischer.

Opgegroeid in de 90's dus doet u mij Nevermind maar.

Ontopic:
Ook ik ben later begonnen, 39 jaar was ik toen ik spontaan bedacht een 2e hands Cube Reaction over te nemen.
Vervolgens gewoon maar wat gaan fietsen en daarna ietsje gebrainwashed door BWR's. Daar ben ik vanaf maar ik herken TS z'n gedachten wel.
Ik fiets vaak alleen en dan is een rondje fietsen vaak een keuze die ik sneller maak dan een uurtje aanklooien.
Ik heb wel wat clinics gedaan maar inmiddels zou ik een stapje verder kunnen met clinics om dan zelf uit te breiden.
Door het latere beginnen ben ik niet de grootste technische held, dat in combinatie met een houterige lenigheid waar pinokkio jaloers op is, zorgt dat ik echt wel wat moeite moet doen om me tot echt steile stukken te begeven.
De laatste tijd heb ik wel meer plezier in wat technische stukjes vaker rijden om te verbeteren of leuker te rijden en dan ontdek je soms zelf ook wel wat dingetjes. Ondanks dat ik Rhenen al 300x gereden heb (gewoontedier) ontdekte ik onlangs een wortel waar ik altijd omheen reed maar die kun je ook als mini springplankje gebruiken om een bochtje af te snijden. Dat voelde toch wel leuk want dat had ik nog nooit iemand zien doen. Wellicht ook omdat je wel over de afwateringskuil moet springen en dat ging de eerste keer natuurlijk niet helemaal soepel. Maar toch
In Nederland weet ik me goed te redden op de vaste routes maar in de Alpen ga ik op technischer stukken echt nat.

[Lars TB]

Opgegroeid in de 90's dus doet u mij Nevermind maar.

Ah, dan ben jij ook een 'ouwe l*l' en moet jij je verhaal hier ook nog posten

[Elvander]

Opgegroeid in de 90's dus doet u mij Nevermind maar.

Ah, dan ben jij ook een 'ouwe l*l' en moet jij je verhaal hier ook nog posten

U vraagt, wij schrijven, zie edit hierboven

[Bottecchia]

.....
Ik word hier toch wel een beetje ongemakkelijk van, obstakels op Nederlandse parcoursen die ik niet durf te nemen waarbij ik voorheen de parcoursen fluitend door kwam.
Is het de leeftijd, een kwestie van lef of hebben meerdere mensen hier last van?
Door het nooit oefenen van de techniek blijft de techniek te ver achter.

Overigens bestaat de oplossing natuurlijk al lang, het volgen van clinics.
Daarom post ik dit ook niet in een subforum voor techniek maar de off-topic sectie.
Lijkt me leuk om verhalen te lezen van hoe andere mensen dit ervaren.

Mijn advies: probeer voor jezelf eerst eens oprecht de vraag te beantwoorden wat je achterliggende gedachte is. Wil je die extra technische bagage daadwerkelijk onder de knie krijgen omdat je er plezier in hebt om jezelf op die manier te blijven ontwikkelen? Of zit het niet zozeer in de motivatie om jezelf te verbeteren maar kun je het vooral niet zo goed aan jezelf verkopen dat anderen iets kunnen wat jij niet kan?

Als je wel de motivatie hebt is het pad van clinics, meerijden en leren van anderen natuurlijk een heel zinvol traject. Door steeds wat bij te leren zul je op enig moment al die hindernissen wel kunnen nemen. Tot er weer iets nieuws bijkomt dat je toch niet ziet zitten. Bedenk voor jezelf alvast dat dit moment op enig moment (afhankelijk van leeftijd, locatie etcetera) echt een keer gaat komen.

Zit het meer in ongemak over dat anderen iets kunnen dat jij niet kan dan zou ik beginnen om gewoon te accepteren dat er altijd mensen zijn die beter zijn. Of je moet op enig moment in een regenboogtrui rond mogen rijden maar zelfs dat is slechts gebaseerd op een momentopname. Als dit de voornaamste reden is kun je natuurlijk nog steeds blijven oefenen maar dan zal de motivatie (en daardoor progressie) vermoedelijk een stuk minder zijn.

Ik zit er een beetje tussenin denk ik. Mezelf ontwikkelen vind ik zeker leuk maar ik heb er ook echt geen enkele moeite mee om te accepteren dat iets misschien niet binnen mijn bereik ligt. Dan fiets ik er met alle plezier gewoon omheen. Mijn ego zit me daarbij niet in de weg. Bij mij helpt mijn andere hobby denk ik ook want ik klim graag. Daar heb je aan continu te maken met routes die (ver) buiten je bereik liggen en andere klimmers die veel beter of minder zijn. Niveauverschil zit dan veel meer ingebakken in de hobby beleving. Iets wat met mtb'en in Nederland lange tijd niet of nauwelijks het geval is.

[Jan Willem]

Ik zit er een beetje tussenin denk ik. Mezelf ontwikkelen vind ik zeker leuk maar ik heb er ook echt geen enkele moeite mee om te accepteren dat iets misschien niet binnen mijn bereik ligt. Dan fiets ik er met alle plezier gewoon omheen. Mijn ego zit me daarbij niet in de weg.

Mooi verwoord Misschien is er wel een verband tussen veel goeie bikers en hun ego

[aurelius]

'He, he, eindelijk worden vaste routes technischer!'.

Begon 16 jaar geleden met MTB-en, je moest toch wat, in Zuid L. Met al die valwinden achter de Pietersberg was surfen ook geen optie meer... Maar er waren 'bergen'!
In het begin vaste routes gereden, om de weg te leren kennen. 15km fietsen vond ik al heel wat! Maar ik zat al snel naast de vaste routes, want daar lagen de leukere paadjes, zo bleek, en ook de afstanden werden groter. Ik heb geleerd door gewoon te doen. Nooit een clinic gevolgd, wel steeds grenzen opgezocht en ze zo beetje bij beetje verlegd.

Tegen de tijd dat er vaste 2.0 routes kwamen, Horst was ongeveer de eerste, dacht ik: wat aardig. Maar wat een bochten, dat is ook weer wat overdreven.
Toen dezelfde bochtjes op de UHR werden aangelegd, met echtere hoogteverschillen, toen werd het nog leuker: flow! Dat kende ik niet zo in Zuid L, flow. Ik vond alles er wel zeer gesoigneerd, strak en glad aangelegd, maar wat lekker! Onbezorgde veilige fun en flow! Technisch gezien stelde het niet zoveel voor, in mijn ogen dan. Want ik was gewoon wat anders gewend. Meer verrassingen, meer onvoorspelbaarheid, een gemenere ondergrond.

Echt technisch word je denk ik als je langzaam steeds je grenzen opzoekt en er steeds een beetje overheen gaat. Als je jezelf dwingt je te redden op steeds uitdagendere stukken. Bochten rijden die juist van geen meter, bv off-camber, lopen. Trappen op/af rijden. Worteltapijtjes slechten. Richels rijden met afgrondjes ernaast, ingeklikt en wel. Op steeds hogere snelheid bergaf rijden en zsm lijnen leren zien. Eerst steile alles of niets afdalingen rechttoe rechtaan rijden, waarbij afstappen geen opties is. En dat dan vervolgens doen met bochtjes erin, met takken onderweg, met mul zand, etc. Drops leren rijden door erachter te komen dat drops eigenlijk vanzelf gaan, als je juist maar snelheid houdt. 'Want dan ga je eigenlijk gewoon rechtdoor, is er geen drop meer'. Switch backs oefenen, op en af...
Als je er continu aan wordt blootgesteld weet je op enig moment niet beter, is het normaal, gaat het op gevoel, 'vanzelf'.

Ben 'door het gewoon te doen' aardig technisch gevorderd geraakt. Maar ik train verder niks. Kan niet op mijn achterwiel rijden, beheers geen bunny hop (ik smokkel wel met mijn SPD's), ik spring amper en zoek grote sprongen (bikeparken) ook niet op. Maar verder maakt het me niet uit wat me er voor de wielen komt. Leuk!

Mijn zoontje vanaf zijn 7e mee op sleeptouw genomen, en hem overal gedoseerd achter me aan laten rijden. Die is inmiddels 15, veel groter dan ik, en die rijdt hetzelfde. Die weet niet beter, heeft het spelenderwijs gewoon geleerd.

Vertoef je niet in een dergelijke omgeving, dan is het lastiger om spelenderwijs die uitdagingen onderweg te vinden, tegen te komen. Een clinic kan dan erg waardevol zijn. Ook als je wat moeite hebt met 'het aan te voelen'. Dan brengen die gouden praktische tips je juist weer wat verder. Maar het valt en staat bij 'gewoon doen' en het oefenen. Dus toch... soms van die vaste 2.0 routes af?

Vaak 'zit het ook tussen de oren'. Als er iets ingewikkelds aankomt ben ik inmiddels zo ver dat ik niet eens meer zie waar het ingewikkelde zit, waar het gevaar evt zit, ik scan juist naar waar ik wel kan fietsen, ik focus alleen op het eventueel mogelijke.
Als je bv een steil wandeltrappetje af moet om op een wandeltrailtje te komen, of als er worteltrappen lopen: ik 'zie' dan de lijn waar ik mijn voorwiel kan plaatsen, en je voorwiel volgt dan gewoon de 'toppen' van de wortels, de 'toppen' van de stenen, waardoor je ergens over en af vliegt, zonder ergens 'tegenaan' te rijden, die achterkant volgt toch wel.
Dan rijd je ook in een soort flow (al is het dan alles behalve gladgestreken of gesoigneerd), en dat is kicken. Een ander ziet en denkt dan misschien: 'Oh jeh, steile trap, overslaggevaar, remmen...!'. Dan is het al te laat en wordt het wandelen (niks mis mee, heb ook meer dan genoeg gewandeld natuurlijk). Op enig moment leer je en voel je echter dat je zo ongeveer alles wel kunt fietsen, aan de fiets ligt het niet. Als je maar goed stuurt, snelheid en daarmee grip houdt, je je balans goed hebt, dan kom je ook in een flow...
En dat alles met 100-110mm veerweg, wel een fully. Dat is stukken makkelijker dan op een HT, door die extra vergevingsgezindheid en tractie aan de achterkant.

[RoySmit]

Wil je nu een lintje?

wellicht je oogkleppen af en beter om je heen kijken, kom uit je bubbel verruim je "denkraam"

Je reacties storen mij al een poosje, wellicht dat ik je gewoon blok (dan ben je nr 3 in 13 jaar) je voegt zelden iets nuttigs toe en je toon is storend voor mij. Misschien val je in het echt mee maar hier gedraag je je als een kansloos kind

Nm...

Naakt Mountainbiken ??

[yo-eddy]

Naakt Mountainbiken ??

.... en dan, zomaar uit het niets ..... zegt ie wat zinnigs ..... ik wacht nog even met blokken #erishoop

[Marcobiker]

[Lars TB]

[Dice Oldskool]

#erishoop

Wie kent ze nog, de stickers met de regenboog?

[Ook Peter]

[StephanR]

Hmm, als 14 jarige mtb ontdekt in de Ardennen, een paar jaar redelijk wat gefietst maar eigenlijk zag ik niet zoveel in het bos wielrennen bij Amerongen. En ver van huis kon ook niet zo vaak. Fast forward naar nu, 20 jaar later, en ik haal weer een hoop lol uit het fietsen. Juist doordat het karakter en techniek wat veranderd is.

Zeker na een stevig auto ongeluk heb ik nu soms wel even een mentale drempel, maar eigenlijk kan ik vrij makkelijk de knop omzetten omdat ik weet dat het kan. Kwestie van gewoon geautomatiseerd doen. De basis zit er kennelijk diep in gesleten. Daar helpt zo'n 26 inch hardtail met een matige voorvork je kennelijk wel bij. En daarmee uiteraard ook vaak zat de grond van dichtbij mogen bewonderen. Al doende leert men

Dus voor een spoedcursus fietsbeheersing, koop vooral geen recente mtb maar zo´n lekker oud ding