Help, de routes worden technischer!

[Dice Oldskool]

Dat naakt mountainbiken duikt plots overal op ....

https://www.youtube.com/watch?v=_KOuaVOx-dw

Scrambled eggs and shit.

[MVMVML]

https://www.youtube.com/watch?v=_KOuaVOx-dw

Scrambled eggs and shit.

Je zou maar teveel naar achter en omlaag hangen

[cheeta]

Ik herken me in Jeffro98 en voornamelijk Yo-Eddy hun verhaal, met een paar jaar offset en een andere regio en met MTB'en als bijzaak voor de winter . Progressie maken is echt van een andere orde wanneer je meerdere keren per week met een groep kunt rijden die aan elkaar gewaagd is en met 'vrij rijden' de obstakels gewoon kunt opzoeken of op sommige plaatsen gewoon zelf bouwen. Wat dat betreft was de komst van de vaste routes indertijd een gigantische stap achteruit...

Natuurlijk is 'go big' makkelijker wanneer je 17 bent, niet hoeft na te denken hoe je thuis komt, wie er vanavond kookt, wie de boodschappen doet, etc... (allemaal dingen die met breuken toch een stuk lastiger zijn) en verschuift het wanneer dat wel allemaal meespeelt meer richting 'go home'.

Mag ik niet, net als jij pretendeert, kritisch en uitgesproken zijn?

Alleen als je een 'hoger doel' dient en aanzet tot nadenken, maatschappelijke discussie, ...
(kleine lettertjes zijn van toepassing)

[Pitt]

Omdat ik al zo'n 18 jaar op de bike zit en vanwege een voorliefde voor afdalen (of misschien een afkeer van klimmen ) graag bike parks of regios met liften bezoek ben ik enigszins gewend aan obstakels en technisch terrein. Ik ben zeker geen hoogvlieger hoor, maar in Nederland mis ik het wel een beetje. Ik juich meer technische passages en trail features dus wel toe. Om de trails wel toegankelijk te houden is het goed te zorgen voor chicken ways.

Zelf merk ik dat ik nu wel voorzichtiger ben dan vroeger. Waar ik vroeger de 70/30 benadering aanhield (als ik er 70% zeker van ben dat het wel goed gaat komen ga ik ervoor), neig ik nu meer naar de 90/10. Maar dat komt ook omdat ik minder "bouncy" ben dan vroeger en blessures langer duren.

Ik ga ervan uit dat iedereen voor zijn plezier rijd en het lijkt me goed als we dat zo houden. Ik denk dat iedereen voor zichzelf wel kan bepalen wat goed voelt en wat niet, maar het lijkt me wel leuk als de mogelijkheden om iets verder te gaan ook in nederland worden geboden.

[Sheiky]

Die "carpark tricks" helpen je met alles, ook natural trails. Het gaat "gewoon" om fietscontrole. Veel trial achtige trucjes zijn veilig te oefenen in je tuin, schuur of gewoon op straat. Het is net als een balletje hooghouden voor voetballers

Ja, dat ben ik helemaal met je eens. Ik heb alleen niet echt veel mensen om mij heen die dat doen(of deden)... en in mijn eentje ben ik er vrij snel op uit gekeken.
Wat dat betreft is het inderdaad wel jammer dat er nu bijna alleen nog maar vaste routes zijn, destijds fietste ik toch vaker hetzelfde bultje op om weer opnieuw naar beneden te gaan. Toen ook nog iedere mtb'er elkaar groette, omdat er niet zoveel van waren en niet iedereen dezelfde richting op fietste in een soort treintje

[G.P.]

Ruim 12 jaar geleden begonnen en altijd met SPDs gereden. Heel fijn wanneer je een lange helling met hobbels en gaten afdendert of wanneer je even extra vermogen wilt leveren.
Wanneer ik inschat dat ik stil zou kunnen komen te staan, klik ik 'uit' en zet de voeten wat anders op de pedalen (soms klikken ze dan per ongeluk toch weer in; mijn valtechniek is ondertussen wel goed ontwikkeld ).

Maar de trails zijn dus aan het veranderen en vragen steeds meer van je techniek. Vaak betekent dat dat je langzamer rijdt en met SPD's vind ik dat niet fijn. Ook niet als ze 'uit' zijn. Ik mis dan 'gevoel'.

Moraal van het verhaal is dat SPD's er in mijn geval toe leiden dat 'techniek', met name de 'trial-trucs', niet de aandacht krijgt die het verdient.

Misschien toch maar eens een setje flats aanschaffen.

[aurelius]

Op 99% van de vaste routes rijdt je toch nooit zo langzaam dat je bijna omvalt? Ze kenmerken zich juist door 'door iedereen (men een beetje ervaring) te rijden'. Je komt echt niks tegen dat noopt tot uitklikken/afstappen.
Juist als het lastiger wordt vind ik SPD's fijn, omdat je dan nog net ff dat extra zetje vermogen kunt geven als je je fiets ergens op of overheen wilt trekken. Ook op hoge snelheid rijd ik graag ingeklikt vanwege de controle.
Als het zeer technisch en verblokt wordt denk ik pas... flats wel handig. Maar dan heb ik het al over buitenlandse zwarte routes, in de Alpen bv. In Nl is alles naar internationale maatstaven gemeten oha blauw, enkele kleine uitzonderingen met vleugjes rood daargelaten. Alles is ingeklikt prima te rijden.

[Yeee-ti!]

De observaties uit de oorspronkelijke post zijn voor mij zeker herkenbaar: ben ook altijd (sinds begin jaren '90) meer gewend geweest om op conditie te rijden dan op techniek. Toen ik nog in Eindhoven woonde, reed ik vaker naar de Razob om daar gewoon -tig keer naar 'het hoogste punt van Brabant' te fietsen, dan over de uitgepijlde routes en dat beschouwde ik als een heerlijke training.

Inmiddels woon ik alweer een hele tijd in Nijmegen en ben een grote fan van (lange) klimmen en van retro 26" hardtail mountainbikes, dus is het de laatste tijd wel behoorlijk wennen aan alle vernieuwde fietsmogelijkheden (en drukte!) in mijn achtertuin.
Al rijdende, wordt ik geregeld geconfronteerd met het feit dat mijn techniek beter zou kunnen. Ik merk dat ik (daarom?) meer plezier beleef aan de blauwe route dan aan bijvoorbeeld rood, ook omdat je op blauw nog de kans krijgt om om je heen te kijken..

Ik speel al een tijdje met de gedachte een keer een 29" te huren om te ondervinden hoe die het rijplezier op de routes alhier beinvloedt (ik snap dat ik daarmee niet technischer word..) en misschien dat ik ook maar weer eens wat vaker in het Reichswald ga fietsen; plezier beleven is immers waar het (mij) om gaat op de mountainbike!

[G.P.]

Op 99% van de vaste routes rijdt je toch nooit zo langzaam dat je bijna omvalt? Ze kenmerken zich juist door 'door iedereen (men een beetje ervaring) te rijden'. Je komt echt niks tegen dat noopt tot uitklikken/afstappen.

Op de vaste routes niet. Tenzij het mul is of glibberig.
Ik rij regelmatig Hattem en Heerde. Die routes staan niet echt bekend omdat ze zo uitdagend zijn. Maar naast de route kun je trails vinden die veel meer van je techniek vragen. Er is zelfs een stuk waar je downhill bikes kunt spotten.

Maar het punt dat ik wou maken is dat, omdat ik met SPDs rij, ik die trial trucs niet kan oefenen. En dat gaat, zoals hierboven al genoemd, ten koste van de algemene fietscontrole. Heb je dat nodig? Bijna nooit. Maar als je het nodig hebt, wou je dat je die skills had. Ik tenminste wel.

[maverick76]

De genoemde skills zijn inderdaad nooit nodig in Nederland en zelfs in het buitenland is een bunnyhop of manual oid zelden nodig.

De reden waarom ik ze wel heb geleerd is om juist het fietsen in de Nederlandse bossen uitdagender en leuker te maken. Zoals kunnen springen over die omgevallen boom, manuallen door grotere plassen en meer air te krijgen over kleine rollers.

Zo kan je met een beetje fantasie overal wat uitdaging vinden.

Maar waarom zou je die trucjes niet kunnen oefenen met SPD's?

[G.P.]

De genoemde skills zijn inderdaad nooit nodig in Nederland en zelfs in het buitenland is een bunnyhop of manual oid zelden nodig.

De reden waarom ik ze wel heb geleerd is om juist het fietsen in de Nederlandse bossen uitdagender en leuker te maken. Zoals kunnen springen over die omgevallen boom, manuallen door grotere plassen en meer air te krijgen over kleine rollers.

Zo kan je met een beetje fantasie overal wat uitdaging vinden.

Maar waarom zou je die trucjes niet kunnen oefenen met SPD's?

Als ik met de voeten vast zit, is de kans op vallen groter. Natuurlijk niet bij een bunny hop of manual omdat je dan snelheid hebt. Maar trial-achtige dingen ga ik niet proberen met SPD's.

[maverick76]

Nee dat is minder prettig oefenen idd.

Maar die dingen gebruik je al helemaal nooit op mtb routes.

[Joop!]

Scheelt vaak wel veel of je bang ben aangelegd of niet... In dat laatste geval durf je vaak ook wel meer, maar kan overschatting ook wel op de loer liggen... Wordt overigens dan wel snel en (soms) pijnlijk afgestraft...

Ben in die zin wel jong begonnen met dat gehobby... In tegenstelling tot bijvoorbeeld skiën. Daar zitten wel flink wat overeenkomsten met mtb’en qua houding, gewichtsverdeling etc... Daar pas op mijn 25/26e mee gestart en had ik ook relatief snel onder de knie om snel mee te kunnen... Echter merk ik wel dat ik daar nog wel wat techniek mis en dat ook wel deels kom doordat je relatief laat er mee begonnen bent. Kan me voorstellen dat het met mtb’en op late(re) leeftijd ook wel zo gaat.

Toen ik klein was waren ze naast onze wijk begonnen met een nieuwbouwdeel als uitbreiding van het dorp. Bij de sportterreinen hadden ze het gronddepot liggen en daar heb ik met de buurjongens vaak wel veel tijd doorgebracht op die enorme zandbult. Steil berg af en natuurlijk zo hard mogelijk... Wat houten balkjes en platen meeslepend om een schans te bouwen of zelf scheppen, maar net wat er voor handen was om zo ook lekker op onze fietsjes los te kunnen komen. Stadsfiets, BMX’je, you name it. Net zolang totdat het spul het begaf en je weer met je pa stond te sleutelen...

...op een gegeven moment wat andere sporten gaan doen, die weinig met fietsen of iets dergelijks te maken hadden. Mijn broertje had op een gegeven een mtb waar hij mee naar school ging en na een tijd stond die er maar ongebruikt bij dat ik er maar eens gebruik van ging maken. Vanuit Renswoude, waar ik toen woonde, had ik Ede/Lunteren aan de ene kant en Amerongen/Leersum aan de andere kant tot mijn beschikking en ben daar toen maar eens op ontdekkingstocht gegaan, want ik had inmiddels wel begrepen dat daar ‘routes’ lagen. Begonnen met wat onverhard rond crossen op en naast de Grebbedijk rond het dorp en toen ook naar de routes voor zover die er al lagen. Op de Goudsberg, ploegen over de tankbaan op de Ginkelse Heide en zowel op als naast de oude 1.0 routes AM/LE (toen dat nog kon) heb ik wel leren ‘fietsen’; steeds een beetje verder en proberen aan te voelen hoe je nou steile stukken op en af rijdt. Op een gegeven moment ook met collega’s die het mtb’en ook hadden ontdekt op pad gegaan (begin ‘00) en dan proberen elkaar een beetje uit te dagen en van elkaar wat dingen op te pakken. Dat heb ik tot 2012 gedaan en overigens altijd zonder helm, waar ik nu niet meer aan moet denken. Dat het allemaal goed gegaan is, is wel een klein wondertje... Echter begon me dat boscrossen toen een beetje tegen te staan met al dat gehobbel... Eerlijkheidshalve moet ik ook wel zeggen dat datzelfde fietsje toen ook wel hele gaar was...
Ben toen de weg op gegaan met de racefiets... Ook leuk (en wat ik er ook nog steeds naast doe) en om ook eens wat andere gebieden en wegen te verkennen alsook langere afstanden te overbruggen op hogere snelheid. Eind 2016 toen er steeds meer 2.0 routes kwamen toch maar een nieuwe MTB aangeschaft, waar ik nog steeds mee rij overigens en nog steeds geen spijt van. Juist de immer uitdagendere wordende routes vind ik wel erg aantrekkelijk en leuk om te rijden. Wel altijd met ‘flats’ gereden en sindsdien met clipless pedalen, dus de wijze van fietsen is wel anders. Soms denk ik er nog wel weer over om in ieder geval een setje er bij te kopen om ook nog iets meer te kunnen hobby’en. Snel uit en in clippen is soms nog wel een opgave namelijk. Dat werd een tijdje wel weer pijnlijk duidelijk op Oosterbeek in het bike park bij Pluryn... Door een omgevallen boom moest ik wel het parkje over en kon toen de verleiding niet weerstaan om daar even te klooien op die obstakels. Bij het trapje omhoog verloor ik even mij evenwicht en ging head first er vanaf. Ouch... Helm kapot, maar vooral deuk in het ego. Was met de flats denk ik niet gebeurd, want dan had ik mijn ander been nog wel even als tegengewicht kunnen opgooien... Was weer een wijze les over hoe het niet moest, maar aan de andere kant helpt het je ook wel weer op de routes waar je de behendigheid kunt gebruiken.

[Lars TB]

Als ik met de voeten vast zit, is de kans op vallen groter. Natuurlijk niet bij een bunny hop of manual omdat je dan snelheid hebt. Maar trial-achtige dingen ga ik niet proberen met SPD's.

Je kunt een poosje met platformpedalen gaan rijden, om te oefenen. En daarna weer terug naar spd. Ik zet er regelmatig even platformpedalen op om wat te oefenen. Maar heb je de trucjes eenmaal enigszins onder controle, dan gaan ze ook prima met spd.

Overigens klik ik zo snel uit dat ik na de verplichte 3-4 valpartijen in het begin eigen nooit meer gevallen ben omdat ik er niet uit kwam (goed, misschien nog een keertje of 5 sindsdien)(in bijna 30 jaar). Maar het is zo een automatisme dat ik er niet eens bij nadenk. Misschien omdat je het krampachtig doet slijt het er niet als automatisme in?

[Mark-V]

Ik denk dat die "truukjes" waar Yo-Eddy het over heeft, inderdaad gewoon controle over je bike, veel meer nodig zijn dan dat de meeste bikers denken.
Natuurlijk kun je prima een rondje rijden op steeds dezelfde route, en zul je er ook steeds beter in worden. Maar wat nou als er iets onverwachts gebeurt?
Je raakt nèt een boom met het uiteinde van je stuur, of je gaat op een drop af en op het laatste moment zie je dat er een boomstam op je landing ligt? Of je moet plots een noodstop maken omdat er iemand voor je gevallen is, etc. etc...

BIj al die dingen zou het het verschil kunnen maken tussen een flinke crash of een succesvolle rit. Als je precies weet waar je bike terecht komt als je je lichaam een zwiep geeft, of als je precies weet hoe je over een onverwacht obstakel heen kunt komen, of hoe je maximaal kunt remmen, dan zul je ook niet meer verstijven of een lompe fout maken als er iets onverwachts gebeurt...
Daarnaast geeft het ook veel meer vrijheid in lijnen die je kunt rijden, waarmee je dus niet meer gedwongen bent om op een vooraf bepaald pad te blijven