Super toegankelijke flowtrail
Technische trail feature
Wereld van verschil. In afkorting bijna hetzelfde
Super toegankelijke flowtrail
Kijk dat is precies een voorbeeld van wat een trailcrew kan opvatten als misplaatste kritiek. Je schrijft dat er veel mogelijk is bij Duno. Maar dat MAG dus niet van de terreinbeheerder. Dus dan kun je wel als gast roepen ik mis de technische uitdaging en waarom gebruiken jullie niet dit en dat .. maar dat kan vervelend overkomen als je weet hoeveel energie mensen steken in het voorzichtig benaderen van eigenaren zodat er langzaam meer mogelijk wordt.yo-eddy schreef: ↑zo 12 juli 2020, 10:00 laatst Oosterbeek (straks weer) en dat is ook veel flowtrail maar ik mis daar nog de technische opties (vooral bij Duno deel veel mogelijk). Er zit wel een "skills" parkje ergens langs de route maar ik zie het liever ook geïntegreerd (dus al rekening mee houden bij aanleg).
Ja, en dat laatste betwist ik dus. Er wordt een hoop omgeleid/opgehoogd/gladgestreken zonder dat daar uit veiligheidsoverwegingen noodzaak toe is. Snap dat mensen het niet tof vinden dat hun met bloed, zweet en tranen onderhandeld en geschepte route als flowtrail neergezet wordt, maar in the grand scheme of things is veel boven de grote rivieren dat wel. Regelmatig worden elementen die techniek vergen - nee, niet > 1 m drops! - zoals vlakke of off-camber bochten, onhandig schuin overstekende wortels, mulle klimmetjes, etc. vakkundig weggewerkt.
Ook dit betwist ik - zie mijn laatste opmerking hierboven. In het buitenland heb ik de MTB-mentaliteit vooral ervaren als aankloten/lol hebben/proberen/lachen als het niet lukt/morgen terug komen. Van de typische Franse geitenpaadjes tot ronduit kansloze XC rondjes in Zweden (denk: wereldbeker DH ondergrond met nul hoogtemeters, daar kom je niet ver op!). Het duidelijke onderscheid met de Nederlandse 'MTB'er is dat laatstegenoemde gewoon bezig is met z'n eigen wedstrijdje, geen enkele hindernis* die 'ie niet kent opnieuw wil proberen en indien in het bezit van een internetverbinding gaat zeiken dat de onderhoudsploeg wat moet doen aan de wortels/remkuilen/mul zand, etc. Ik zou er als parcoursbouwer moedeloos van worden.hanjovdberg schreef: ↑vr 17 juli 2020, 12:44 Wat betreft het naampje en beestje enzo laten we gewoon accepteren dat het in de breedte Mountainbiken heet. Dat we geen mountains hebben wil nog niet zeggen dat de essentie van de sport (lekker buiten in de natuur rijden) niet gelijk is.
De "Strava haantjes" worden natuurlijk ook gewoon te goed gefaciliteerd met het huidige aanbod MTB routeshanjovdberg schreef: ↑vr 17 juli 2020, 12:44 Gravelrijders zijn trouwens geen boswielrenners. Is echt een subcultuur die zich niet echt thuisvoelt bij de wielrenners maar graag een mix rijdt van asfalt, gravel en offroad. Hele relaxte cultuur en over het algemeen minder agressieve rijders dan menig strava haantje op de mtb.
Dit is precies waarom ik mijn lol in het MTB-en ben verloren. Ik kan de route-bouwers geen ongelijk geven. Zelf ook wel routes ontworpen. Echter zijn er velen die de scherpe randjes eraf willen hebben want ze hebben of 1. geen techniek of 2. hun snelheid gaat eruit.eRicW schreef: ↑vr 17 juli 2020, 12:45Ja, en dat laatste betwist ik dus. Er wordt een hoop omgeleid/opgehoogd/gladgestreken zonder dat daar uit veiligheidsoverwegingen noodzaak toe is. Snap dat mensen het niet tof vinden dat hun met bloed, zweet en tranen onderhandeld en geschepte route als flowtrail neergezet wordt, maar in the grand scheme of things is veel boven de grote rivieren dat wel. Regelmatig worden elementen die techniek vergen - nee, niet > 1 m drops! - zoals vlakke of off-camber bochten, onhandig schuin overstekende wortels, mulle klimmetjes, etc. vakkundig weggewerkt.
De vraag is of je hier de routebouwers op aan kan kijken of dat je vooral hetmountainbikendboswielrennend publiek het kwalijk moet nemen dat ze niks willen proberen, geen behendigheid bij willen leren, en te pas en te onpas om de meest absurd simpele dingen heen rijden (wat de bouwers uiteraard willen vermijden).
Ook dit betwist ik - zie mijn laatste opmerking hierboven. In het buitenland heb ik de MTB-mentaliteit vooral ervaren als aankloten/lol hebben/proberen/lachen als het niet lukt/morgen terug komen. Van de typische Franse geitenpaadjes tot ronduit kansloze XC rondjes in Zweden (denk: wereldbeker DH ondergrond met nul hoogtemeters, daar kom je niet ver op!). Het duidelijke onderscheid met de Nederlandse 'MTB'er is dat laatstegenoemde gewoon bezig is met z'n eigen wedstrijdje, geen enkele hindernis* die 'ie niet kent opnieuw wil proberen en indien in het bezit van een internetverbinding gaat zeiken dat de onderhoudsploeg wat moet doen aan de wortels/remkuilen/mul zand, etc. Ik zou er als parcoursbouwer moedeloos van worden.hanjovdberg schreef: ↑vr 17 juli 2020, 12:44 Wat betreft het naampje en beestje enzo laten we gewoon accepteren dat het in de breedte Mountainbiken heet. Dat we geen mountains hebben wil nog niet zeggen dat de essentie van de sport (lekker buiten in de natuur rijden) niet gelijk is.
* Zoals een wortel van meer dan 20 mm dik
Ik denk dat er nog een element in het spel is wat in het buitenland doorgaans veel minder speelt. Dat is het aantal fietsers wat er in een bepaalde periode over zo'n pad rijdt, gecombineerd met de erosiegevoelige ondergrond die we hier hebben. Zand slijt wat sneller uit dan rots zeg maareRicW schreef: ↑vr 17 juli 2020, 12:45 ...Regelmatig worden elementen die techniek vergen - nee, niet > 1 m drops! - zoals vlakke of off-camber bochten, onhandig schuin overstekende wortels, mulle klimmetjes, etc. vakkundig weggewerkt.
De vraag is of je hier de routebouwers op aan kan kijken of dat je vooral hetmountainbikendboswielrennend publiek het kwalijk moet nemen dat ze niks willen proberen, geen behendigheid bij willen leren, en te pas en te onpas om de meest absurd simpele dingen heen rijden (wat de bouwers uiteraard willen vermijden)....
Deze onthoud ik voor als iemand weer de Nederlandse 'cultuur' begint te prijzen (en nee, ze bedoelen dan niet het Koninklijk Concertgebouworkest).