Jan Willem schreef:Ik denk niet dat ik deze biker hoef te vertellen hoe hij moet fietsen
.
Ik ben wel heel benieuwd naar zijn uitleg hierover.
Nou steekt je me wel een veer in m'n kont hoor!
Ik probeer ook gewoon 'maar' wat het beste voor mij werkt.
Anyway, mijn uitleg; de Slayer is sowieso all behoorlijk downhill georienteerd. De seat tube steekt behoorlijk schuin weg naar achteren. Dan heb ik een medium frame (wat aan de kleine kant is voor mij maar een kleiner frame is een speelsere fiets, daar bestaat geen twijfel over). Daardoor heb ik mijn zadel hoog staan en automatisch ver naar achteren.
In de bochten merkte ik altijd al dat er achter teveel druk was en voor soms wat wazig gevoel. Niet dat ik veel de bochten uitvloog maar het bleef een vaag gevoel. Als het dan steil naar beneden ging had ik het idee bijna achter mijn fiets aan te hangen, wat een slechte positie is omdat je niet goed kan anticiperen op het terrein. En psychisch niet goed want je hebt het idee dat je achter je fiets aan hobbeld, dus achter de feiten aan loopt.
Nu probeer ik dus meer druk voor aan te brengen door dieper en meer naar voren te leunen waardoor er meer druk op de voorband komt waar het moet zijn, je meer vrije armlengte hebt om te anticiperen en het pumpen in de bochten ook beter gaat. Psychisch is dit ook weer beter want zo krijg je het gevoel echt de baas te zijn over je fiets. Kijk, 't is net een hond, hij moet gewoon doen wat je zegt, basta!
Gisteren een 2cm langere stuurpen gemonteerd wat ook al een behoorlijke verbetering gaf. Nu nog een breder stuur (heb nu 70cm), ga naar een 78cm en kijk spelenderwijs of ik die nog ga inkorten. (Dat hangt van het aantal crashes af waarbij ik tussen de bomen blijf hangen
).
Anyway, dit lijkt voor mij te werken. Ik krijg nog altijd te horen dat ik me meer moet laten gaan en meer vertrouwen moet hebben. Het is dus denk ik gewoon een kwestie van wennen dat m'n hoofd laag en dichter bij de grond zit (en je brains je dus telkens vertellen, Nee, gevaar).
julie schreef:lijkt mij nogal link om met je kin dicht bij het stuur te zitten, 1 bobbeltje of zo, en baf kin op het stuur. Bovendien verplaats je dan toch teveel je gewicht naar voren, wat juist niet moet?
Ik heb het hier ook over afdalingen waarbij een integraal helm wel prettig is.
Maar los daarvan, hoe lager je zwaartepunt is hoe beter de bochtjes gaan dus het zou ook gewoon bij xc moeten werken. Maar goed, die fietsen zijn al langer, hebben een andere geometrie dus op zo'n ding zit je al veel gestrekter. Op een enduro zit je veel meer rechtop. En kin op het stuur niet al te letterlijk nemen hè?
Verder denk ik dat je best een hoop kan spelen met je houding. Tot nu toe nog geen 'otb' (over the bars) ervaring meegemaakt door deze manier van fietsen dus dan zit ik nog binnen de marge denk ik.
Zo, klere, heel epistel... Hoop dat het wat duidelijker is.
Al die Fransen ook!! 
naar beneden toe razen. Maar geloof me, dan heb je ook geen benen meer over (als je een beetje hard gaat natuurlijk 
Nou ja, het is en fiets en die is er voor om gebruikt te worden en voorlopig doet die 't nog prima.
.
