Vandaag was het zover! Ik ga mijn Wolfpack Speed 2.4 banden (op nieuwe Ryde Trace 29 velgen) testen en mijn nieuwe SLX 11-46 cassette. 4 tandjes meer dan mijn Sunrace 11-42.
Maar er zijn nog meer aandachtspunten:
Met mijn Baggy short heb ik ik altijd ruzie omdat ik met mijn kruis regelmatig achter het zadel blijf haken. Uitlaten dat ding! De modepolitie ten spijt: gewoon strak lycra.
Klikpedalen, ook zo'n ding. Uitklikken is geen probleem, vastklikken daarentegen wél. Dus: SPD's er af, Flats er weer op.
Voor het vertrek de Speeds resp. op 1.4 en 1.6 bar gezet. Achter heb ik ongeveer aan beide zijden 1 cm clearance, dus 2.4 op 29 mm intern past ruimschoots in die Niner. Voorop heb ik een boost voorvork, dus daar heb ik sowieso ruimte zat.
Zo, klaar om te gaan! Aangekomen bij het Cadettenkamp blijkt dat wegens extreme droogte alle tracks volledig afgesloten zijn..... Bummer!
Hmmmmm........, peinzend kijk ik over die weidse zandvlakte van het Cadettenkamp... Zou ik....? En voor ik het weet, steek ik het pad over en besluit te kijken of ik heel die extreem droge zandvlakte kan oversteken... Ok, gewicht naar achteren nu en het stuur losjes vasthouden. Laat dat maar lekker zoeken, ruimte zat hier! Ik schakel naar het 46 tands tandwiel. En tot mijn stomme verbazing zweef ik over het losse stuifzand. Vroeger liep ik na een paar meter al vast...
Een keer liep ik even vast, maar dat is meer te wijten aan mijn onhandigheid en al snel ben ik aan de overkant, ongelooflijk!
Wat nu? Ik zie een nauwelijks zichtbaar paadje en besluit het te volgen.. wat is dit LEUK! Links en rechts zie ik wat onbekende heuveltjes en ik pak ze allemaal mee. Voor ik het weet ben ik genietend aan het spelen in het bos in onbekend terrein en nauwelijks zichtbare paadjes.
Op een gegeven moment besef ik dat ik weer achter de heuvelkam van die zandvlakte zit. Ik zie een paar leuke klimmetjes.. erg mul... Zonder al te te veel moeite klim ik ze omhoog, blijf langs de rand van de zandvlakte rijden en duik een volgende weer naar beneden. En even verder terug omhoog, weer omlaag; het is gewoon verslavend!
Ik ken mijn fiets amper terug! Absolute controle en uitnodigend tot spelen.
Genietend steek ik heel die zandvlakte weer terug over. Weer slechts 1 vastlopertje wegens te krampachtig sturen.
Maar wat gaat het goed vergeleken met vroeger! En ook geen geklier meer met die baggy en gestuntel met dat vastklikken. Dit is zó veel meer relaxed!
Eerste voorzichtige conclusies:
Die 11-46 is zijn geld dik waard! Die 4 tandjes meer maken voor mij al het verschil met klimmen! Zelfs vanuit stilstand klim ik in mul zand zonder al te te veel moeite omhoog. En met een 34 voorop kun je op het vlak meer dan voldoende vaart maken. Wat mij betreft een ideale combi!
De Wolfpack Speeds 2.4: met deze lage druk en breedte lever je op het asfalt duidelijk snelheid in. Maar als ik op het asfalt snel wil gaan, pak ik wel mijn racefiets!
Over de tracks kan ik nog niet al te veel zeggen, maar het lijkt erop dat je ongelooflijk veel controle krijgt. Op mul zand ben je duidelijk de King!
Met die casette en de Speeds bij elkaar opgeteld, heb ik mijn fiets eigenlijk getransformeerd naar eerder een speelfiets dan een xc monster. Je zult er misschien niet zoveel records mee gaan rijden (ofschoon dat nog moet blijken) maar daar staat een hoop speelplezier en controle tegenover.
Nog wat foto's tot besluit:
Mijn huidige setup:
Clearance zat:
Wat kan het Cadettenkamp toch mooi zijn!
