Zo, in het kader van langzaam opbouwen vandaag weer eens Cadettenkamp gefietst. Bandenspanning van 2.5 naar 1.6/1.8. Dat is dus goed te merken op het vlak. Ik heb het geluk dat ik dichtbij woon, binnen 10 minuten fietsen vanaf mijn wonig ben ik bij het bankje van het Cadettenkamp.
En hup, de track op. Ik neem me voor om rustig te fietsen. Onmiddellijk valt me het verschil op tussen normale fietspaden of zo'n single track. Je moet veel scherper zijn en het is veel vermoeiender vind ik. Nog wel wat pijn in de buik, maar met dit tempo blijft het onder controle. Die eerste paar bobbeltjes blijven leuk vind ik. Daarna is het voor mij eigenlijk wennen aan weer op zand te fietsen. En ik moet duidelijk aan mijn stuurtechniek werken. Ik kijk alweer uit naar de klimmetjes. De eerste drie gaan makkelijk. En leuk die hobbels na het tweede klimmetje! Moet je daar nu echt stapvoets?
Het laatste klimmetje lukt niet, maar ik had niet anders verwacht. Gaat goed komen. Ik wil nu niet teveel druk op mijn buik zetten.
En zo zit het eerste ritje er weer op. Langzaam opbouwen nu. Misschien morgen weer, als het weer het toestaat tenminste. Wordt vervolgd.
