van 18 km/h a 19 km/h naar 20 +km gemiddelde snelheid wedstrijd plannen!!

[RobBoZ]

Wat ik hier trouwens nog niet zie is aerodynamica.
In de wielrenwereld wordt dat echt tot de ventieldopjes uitgemolken maar in de MTB wereld hoor je er eigenlijk niet zo veel over is mijn idee.
En ik het bos heb je toch echt net zo veel lucht als op de weg.

En aangezien de luchtweerstand kwadratisch toe neemt ( 2x de snelheid kost 4x zoveel energie) is dat zeker wel iets om rekening mee te houden.
Bv. lycra ipv baggy, geen rugzak, geen spatborden, lagere zithouding enz kan ook behoorlijk voordeel opleveren.
Zeker bij langere ritten telt dit voordeel op.

[Giant-E]

Verschil is dat de gemiddelde wielrenner het erg belangrijk vindt wat zijn gemiddelde Strava km/h is geworden na elke rit.
De mtb-er, marathonrijders uitgezonderd, zit zo niet in elkaar denk ik, en is meer op zoek naar de funfactor. Vandaar dat aero geen grote rol speelt in de mtb-wereld. Ook niet bij fabrikanten.

[RobBoZ]

Verschil is dat de gemiddelde wielrenner het erg belangrijk vindt wat zijn gemiddelde Strava km/h is geworden na elke rit.
De mtb-er, marathonrijders uitgezonderd, zit zo niet in elkaar denk ik, en is meer op zoek naar de funfactor. Vandaar dat aero geen grote rol speelt in de mtb-wereld. Ook niet bij fabrikanten.

Dat is ook zo.
Daarom rijd ik ook gewoon met spatborden als het nat is, en gaat een comfortabele zitpositie boven aero.

Maar gaat in dit topic over hoe snelheidsvoordeel te halen is, vandaar.

[g60]

Ik weet niet of het genoemd is maar is volgens mij gewoon een kwestie van blokken trainingen doen. Eerst basis d1, dan blokken d2/d3 in de d1 training doen. Dan ga je vanzelf harder rijden.

Over earodynamica; helpt idd. Als ik op de weg even iets dieper ga zitten kan het zomaar 1 a 2 km schelen. Maar op de mtb zal dat alleen voorkomen op een recht stuk. Jaren 90 stuurtje kan ook maar dan is op een vlak stuk even int midden je stuur pakken praktischer denk ik.

Edit: gaat blijkbaar over strava segmentjes. Dan bandenspanning/profiel aanpassen aan de omstandigheden en zorgen dat je techniek goed is. En dan nog helpen blokken trainingen ook om harder te kunnen rijden.

[RobBoZ]

Onderarmen op het stuur leggen deed ik ook nog weleens als de ondergrond niet te spannend was in een segmentgeile bui.

Maar dat soort dingen moet je eigenlijk niet willen.

[g60]

Onderarmen op het stuur leggen deed ik ook nog weleens als de ondergrond niet te spannend was in een segmentgeile bui.

Maar dat soort dingen moet je eigenlijk niet willen.

Jij kijkt teveel naar de xc worldcups..

Maar dat zou ik dus echt niet kunnen. Ben niet lenig dus dat is zo'n diepe houding dat het ten koste gaat van mn kracht overbrenging.

[MacReal]

Heb wel eens met mijn handen op de vorkpoten een stuk tegen de wind in gereden
Maar of je daar blij van wordt?

[Herrick]

Bij marathons zoals Drenthe 200, Bartje 200 of veldslag om Norg lig ik regelmatig met mijn onderarmen op het stuur. Dat scheelt echt wel qua snelheid. En in het bos uiteraard weer de handjes aan het stuur.

[RobBoZ]

Heb nu gewoon mijn mountainbike van een wielren stuur voorzien.
Veel beter voor het boswielrennen.

[g60]

Heb nu gewoon mijn mountainbike van een wielren stuur voorzien.
Veel beter voor het boswielrennen.

Haha nice. Ik zat te denken mn oude 26” om te dopen tot gravel fully.. Maar dan wel met n smalle flatbar

[Mike123]

Met de onderarmen op het stuur is op de vlakke weg prima te doen. Zeker als je wind tegen hebt. Dat merk je meteen.
Vorkpoten vasthouden gaat ook wel maar fietst niet zo makkelijk als onderarmen op het stuur.
En als je dan niet oplet lig je met je schouders op het stuur.

[novaterra]

lange vlakke stukken rijdt ik regelmatig met mijn handen op de vork kroon, das prima te doen en dan zit je net zo diep als onderarmen op het stuur.

[Wizzy82]

Herkenbaar probleem, maar ik ben echt een mooi weer fietser en MTB is niet mijn hoofdsport. Dat is tafeltennis namelijk. Echter ik kom vaak ook niet boven de 18 km per uur uit en dan rijd ik voornamelijk ook nog eens vlakke routes (blauwe en groene route in de Maashorst). Ik word standaard best vaak voorbij geknald, maar goed ik weet inmiddels waar bepaalde segmenten liggen en daar wil ik dan wel eens extra aanzetten. Met name als ik dan bijv de heuvelrug (stukje met kort klimmen en afdalen) verbeter is dat toch een soort van overwinning. Zeker ook als ik dan zie dat er dezelfde dag andere langzamer zijn gegaan. Al is het voor mij zeker geen race.

[Oli4k]

Wat ik hier trouwens nog niet zie is aerodynamica.
In de wielrenwereld wordt dat echt tot de ventieldopjes uitgemolken maar in de MTB wereld hoor je er eigenlijk niet zo veel over is mijn idee.
En ik het bos heb je toch echt net zo veel lucht als op de weg.

En aangezien de luchtweerstand kwadratisch toe neemt ( 2x de snelheid kost 4x zoveel energie) is dat zeker wel iets om rekening mee te houden.
Bv. lycra ipv baggy, geen rugzak, geen spatborden, lagere zithouding enz kan ook behoorlijk voordeel opleveren.
Zeker bij langere ritten telt dit voordeel op.

Ik zou eerder kijken naar minder frictie in de aandrijflijn. Van die XXL derailleurwielen zoals op racefietsen hip zijn bijvoorbeeld. Racefietsers betalen €400 voor die dingen om een paar watt te besparen. En een licht lopend freewheel (in plaats van zo'n herrie-ding. Dat geluid wat je hoort is het geluid van weerstand!) zodat je in de afdalingen minder snelheid verliest en minder hoeft bij te trappen.

Luchtweerstand wordt pas een significante factor boven de 30 km/u. Daaronder is het aandeel luchtweerstand zo klein ten opzichte van de overige weerstand dat er bar weinig winst te behalen valt. En aangezien het hier gaat over een gemiddelde snelheid van ± 20 is het echt verwaarloosbaar. Meestal zijn de secties waar je 30+ rijdt afdalingen en daar spelen andere factoren dan luchtweerstand ook nog een grote rol. Grip, controle (geometrie van de fiets!), wel of geen dropper als het steil wordt, remmen etc..

Nog iets wat me te binnen schiet dat ik veel mensen zie doen is dat ze bijna altijd trappen, ook als het op dat moment geen snelheid oplevert. Vooral op parcoursen met een redelijk technische aard. Mijn motto is om strategisch lui te fietsen en gebruik te maken van het terrein en mijn momentum. Het fietsen wordt dan meer interval. Je levert korter, hoger vermogen (moet je wel hebben, of trainen) en je benen hebben tussendoor steeds korte momenten rust. Dus hard aanzetten als het terrein je helpt, dan normaal vermogen trappen om snelheid vast te houden, stilhouden zodra dat kan zonder snelheid te verliezen (en je niet wil versnellen). Als je meer vermoeid raakt is dat dan weer wat moeilijker. Ook vanwege de concentratie die je nodig hebt om het terrein te lezen en te anticiperen.

[RobBoZ]

Ik zou eerder kijken naar minder frictie in de aandrijflijn. Van die XXL derailleurwielen zoals op racefietsen hip zijn bijvoorbeeld. Racefietsers betalen €400 voor die dingen om een paar watt te besparen. En een licht lopend freewheel (in plaats van zo'n herrie-ding. Dat geluid wat je hoort is het geluid van weerstand!) zodat je in de afdalingen minder snelheid verliest en minder hoeft bij te trappen.

Luchtweerstand wordt pas een significante factor boven de 30 km/u. Daaronder is het aandeel luchtweerstand zo klein ten opzichte van de overige weerstand dat er bar weinig winst te behalen valt. En aangezien het hier gaat over een gemiddelde snelheid van ± 20 is het echt verwaarloosbaar. Meestal zijn de secties waar je 30+ rijdt afdalingen en daar spelen andere factoren dan luchtweerstand ook nog een grote rol. Grip, controle (geometrie van de fiets!), wel of geen dropper als het steil wordt, remmen etc..

Of je verkoopt fietsonderdelen of je bent zelf voor de marketing truucs gevallen.

Die snelle derailleur wielen enz zijn leuk als je een 300km race op een 100ste van een seconde moet winnen, maar complete onzin voor de recreant.

Wat aerodynamica betreft ga je uit van een windstille situatie, maar dat is maar zelden het geval.
Je kunt het verschil zelf wel goed merken of je in lycra of met een flapper jas rijd.
Daar is geen moeilijke wetenschap voor nodig.