JeroenK schreef:Ook vermogen per kg lichaamsgewicht zegt weinig. Een test is maar een momentopname, de testprotocollen verschillen en in een wedstrijd je vermogen kwijt kunnen op het parcours is totaal andere koek.
Bij mijn laatste test had ik een VO2max van 79,8 (ml/kg/min) en een maximaal vermogen van 425W. Omslagpunt vermogen weet ik niet precies meer, maar dat zal hoog in de 300 hebben gelegen. Mijn gewicht was bijna 74kg (veel te hoog vetpercentage
) en in het seizoen is dat rond 70-71kg geworden, dus per kilo zijn de waarden nog beter geworden.
Dat testresultaten zo weinig zeggen, laten mijn waarden wel zien. Mijn VO2max is Tour de France achtig hoog en ik trap voor mijn gewicht behoorlijk veel vermogen. Toch rij ik bij de masters / amateurs eerder in de sub-top dan in de top, terwijl er elite renners zijn die met mindere testwaarden het bij de elite behoorlijk goed doen. Bij mij heeft dat te maken met wat ademhalingsklachten, stuurkunsten die beter kunnen, maar vooral mijn onvermogen om lang écht in het rood te gaan. Bij een wedstrijd waarbij je lang achtereen een hoog vermogen moet aanhouden, zonder veel pieken (bijv. een strandrace), hoor ik bij de besten.
Idd VO2max en hoe snel je hersteld zijn ook heel belangrijk.
Test duurde in totaal 30 minuten. Eerst ca 10 minuten opwarmen bij een relatief lage trapfrequentie, vermogen wordt opgevoerd totdat ik op grens herstel/d1 zat. Daarna duurde de echte test ca 20 minuten. Waarden krijg ik binnenkort nog op papier, weet niet precies meer wat het protocol was.
Merk zelf dat ik in het aerobe gebied goed kan presteren, 4 uur lang ca 10 slagen onder omslagpunt gaat prima. Later in het trainingsschema gaan we ook nog verder aan het anaerobe gebied werken, want dat is ook mijn zwakke punt. M'n vetpercentage zit op 12%, ga m'n best doen om niet af te vallen
@Joris, is het de bedoeling dat je datzelfde schema een half jaar volhoudt? Ik zou eens met je trainer gaan praten als dat zo is... Denk je dat je lichaam na 2 maanden nog te prikkelen is? Een van de basis principes van trainingsleer is dat er progressie in de workload moet zitten. Dus eerst duur opbouwen en daarna afbouwen, waarbij tijdens het langzame afbouwen van duur de intensiteit opgebouwd wordt.
Nope gelukkig niet. Ik krijg de nodige variatie. Het trainingsschema is progressief, tijdens een periode van 6 weken worden de extensieve duurtrainingen langer. De intensieve duurtraining worden ook langzaam opgebouwd, eerste week bv 6 intervallen van 3' in d2, tweede week 6x4', 6x5', 7x3', 7x4'. Daarna doen we weer lekker een stapje terug en beginnen we weer opnieuw met opbouwen.
Daarnaast wordt ook regelmatig een rustweek ingebouwd. In de week tussen kerst en nieuwjaar wordt een aantal dagen echter elkaar getraind, om de Cape Epic enigszins te simuleren. We proberen op deze manier onszelf optimaal op de Cape Epic voor te bereiden. Een gebrek aan talent moet je met doorzettingsvermogen compenseren
Duchenne Heroes 2007 | Trans Germany 2008 | Cape Epic 2009 | Transalp 2010 | Duchenne Heroes 2011 | Cape Pioneer Trek 2013 | Duchenne Heroes Italia 2013