sterilisatie
Binnenkort heb ik een afspraak voor een sterilisatie en vraag me af hoe lang het ongeveer duurt voordat je weer normaal kan fietsen. Ik heb contact gehad met 3 dokters wiens antwoorden varieerden van 'na 5 dagen' tot 'na 3 weken'. Waar ik vooral naar benieuwd ben is of je die (interne) oplosbare hechtingen voelt, hoe lang het duurt totdat ze zijn opgelost/je ze niet meer voelt en of je daar last van kan hebben bij het fietsen. Ik ben dus vooral op zoek naar ervaringen van mensen die wat intensiever fietsen. Bedankt.
-
- Mountainbike Junk
- Berichten: 277
- Lid geworden op: za 11 oktober 2008, 05:02
- Mijn mountainbike: Gossini Koblat
Kon na een week weer goed fietsen. Maar de tijd die er voor staat loopt nogal uiteen. Verschilt idd van persoon tot persoon. Ik had mss wel eerder gekund maar nam zekere voor het onzekere
If you're going through hell, you better go fast
Verschilt inderdaad van persoon tot persoon, vandaar ook de antwoorden van de dokters. Maar ik had begrepen dat er verschillende manieren zijn om dit te doen. De leider kan afgebrand worden of gehecht (Volgens mij ligt het er maar net aan wat de voorkeur van de specialist is). Bij mij willen ze het hechten maar op mijn vraag of ik last kon krijgen van die hechtingen hadden ze dus geen antwoord. Had jij hechtingen of was het bij jou dicht gebrand? En als je hechtingen had, kon je die dan voelen, had je daar last van? Het zou best kunnen dat je hechtingen namelijk helemaal niet voelt.
-
- Mountainbike Junk
- Berichten: 290
- Lid geworden op: ma 6 oktober 2008, 19:27
- Mijn mountainbike: Kan sneller dan ik zelf
uch, op mijn bijdrage zit je waarschijnlijk niet te wachten maar toch, ik heb 2 maand niet kunnen fietsen. Bij mij gehecht, maar alles was nadien zo gevoelig, beurs en bont en blauw dat ik twee weken in de ziektewet heb gezeten.
Het fietsen beperkte zich na die twee maand nog tot een stukje op de weg. Fietsen in het bos, was vanwege de ongelijk matige ondergrond, niet te doen.
Succes
Maar bij de meesten valt het wel mee.
Ferry
Het fietsen beperkte zich na die twee maand nog tot een stukje op de weg. Fietsen in het bos, was vanwege de ongelijk matige ondergrond, niet te doen.
Succes
Maar bij de meesten valt het wel mee.
Ferry
FerryW, dank je. Kan ik dat nog un-lezen? Toch bedankt voor je reactie.
Bert, ik ben een man. Bij vrouwen zouden die hechtingen dieper zitten, niet op een plek die bijna in direct contact staat met een Carbonio of iets dergelijks.
Bert, ik ben een man. Bij vrouwen zouden die hechtingen dieper zitten, niet op een plek die bijna in direct contact staat met een Carbonio of iets dergelijks.
-
- Mountainbike Junk
- Berichten: 257
- Lid geworden op: vr 4 september 2009, 12:29
- Mijn mountainbike: TREK Fuel EX 9 ('10) | Kyoso (oud barrel) | RedBull PRO SL 3000 (reetfiets)
Off-topic: Carbonio? Mooi dingthrowaway schreef:FerryW, dank je. Kan ik dat nog un-lezen? Toch bedankt voor je reactie.
Bert, ik ben een man. Bij vrouwen zouden die hechtingen dieper zitten, niet op een plek die bijna in direct contact staat met een Carbonio of iets dergelijks.
Erin go bragh
-
- Mountainbike Junk
- Berichten: 277
- Lid geworden op: za 11 oktober 2008, 05:02
- Mijn mountainbike: Gossini Koblat
Bij mij is alles dicht gebrand. Heb eigenlijk niet echt veel last gehad van hele gebeuren. Eerste dag beetje raar gevoel maar daarna alles ok, geen blauwe b...... of iets dergelijks. Maar ook ik ken verhalen van onstekingen enz enz, maar ja dat kan bij iedere ingreep. Over het algemeen valt het allemaal reuze mee, alleen dat potje vol krijgen voor de controle viel tegenthrowaway schreef:Verschilt inderdaad van persoon tot persoon, vandaar ook de antwoorden van de dokters. Maar ik had begrepen dat er verschillende manieren zijn om dit te doen. De leider kan afgebrand worden of gehecht (Volgens mij ligt het er maar net aan wat de voorkeur van de specialist is). Bij mij willen ze het hechten maar op mijn vraag of ik last kon krijgen van die hechtingen hadden ze dus geen antwoord. Had jij hechtingen of was het bij jou dicht gebrand? En als je hechtingen had, kon je die dan voelen, had je daar last van? Het zou best kunnen dat je hechtingen namelijk helemaal niet voelt.
If you're going through hell, you better go fast
Dank. Voor dat laatste maak ik me juist het minste zorgen, ik spuit een volwassen man zo van 6 meter van zijn .... ach wat, laat maarnewmtb'er schreef:Over het algemeen valt het allemaal reuze mee, alleen dat potje vol krijgen voor de controle viel tegen
Maar dank voor je reactie. Ik zal mijn ervaring tezijnertijd hier dan ook maar neerzetten. Misschien heeft iemand er dan nog wat aan.
Edit: Voordat iemand denkt wat een rare opmerking, het is een quote van de klisjeemannetjes en begint bij ongeveer 9.00 van http://www.youtube.com/watch?v=CvFbL2iGAUw" target="_blank
Laatst gewijzigd door throwaway op do 10 december 2009, 12:40, 1 keer totaal gewijzigd.
- bert l.
- Elite Mountainbiker
- Berichten: 10858
- Lid geworden op: zo 29 februari 2004, 15:12
- Mijn mountainbike: Cube AMS 100
- Contacteer:
Het voor een goed medisch doel, hoor. Ik moest het gevulde potje goed warm in de broekzak bewaren en het zo snel mogelijk bij de dokter brengen. Die ging het aantal zwemmende zwemmertjes tellen. Alles is goed gekomen, er zijn imiddels twee kinderen geboren... Maar goed, we dwalen af en we moeten oppassen dat we niet gesmurft worden door de blauwe moderatiesmurf.
-
- Pro Biker
- Berichten: 933
- Lid geworden op: di 27 december 2005, 20:28
- Mijn mountainbike: GT zaskar, Karakoram, speed series cruiser
Ik kon ook na één week weer prima fietsen, en toen was de ondergrond nog hardbevroren ook.
Viel allemaal heel erg mee. Het leukste was eigenlijk om met een heel pijnlijke gelaatsuitdrukking en krom lopend de poli uit te komen, en dan naar al die gezichten kijken van die kerels die nog geholpen moeten worden. Succes ermee
Viel allemaal heel erg mee. Het leukste was eigenlijk om met een heel pijnlijke gelaatsuitdrukking en krom lopend de poli uit te komen, en dan naar al die gezichten kijken van die kerels die nog geholpen moeten worden. Succes ermee
Just look them straight in the eye and say...Pogue mahone!
-
- Elite Mountainbiker
- Berichten: 1612
- Lid geworden op: zo 2 februari 2003, 18:29
- Mijn mountainbike: een stalen
Ik ging op de fiets naar het ziekenhuis, effe vergeten dat ik ook weer terug moest, is niet aan te raden, verder ging het wel goed, 1 week niet gefietst en daarna weer volop zonder problemen, goeie fietsbroek is wel handig denk ik.
Here’s to alcohol: the cause of, and solution to, all of life’s problems.” –Homer Simpson
Zo. Inmiddels zijn we 2 weken verder. De operatie was een regelrechte hel waar ik nog jaren nachtmerrie's van ga hebben. Stiekem hoopte ik dat ik na een week wel weer zou kunnen fietsen en misschien wel na een dag of 4 zou kunnen rennen. Echt niet dus. Na een week ben ik weer begonnen met rennen, met een strakke zwembroek onder mijn broekje. Na een week kon ik ook weer op de normale stadsfiets maar moest nog niet denken aan de MTB of racert.
Nu na twee weken zou ik wel weer een stuk op de MTB kunnen doen maar er ligt overal sneeuw of modder en het is inmiddels kerst dus ik gun mezelf nog even wat rust.
Nog even over de (oplosbare) hechtingen. Zowel die aan de buiten- als die in de binnenkant zijn nog aanwezig. Volgens de OK-assistente zouden die aan de binnenkant er langer over doen om op te lossen dan die aan de buitenkant. Ik kan ze niet voelen. De leider aan de rechterkant is nog steeds wat beurs en opgezwollen van het getrek (door de co-assistent? Ik was in een academisch ziekenhuis...) en dat voel je wel degelijk. Na een dag of 4 is de echte pijn (nog wat erger dan een flinke valpartij op je kruis) wel weg. Maar de dagen daarna heb je nog wel een raar gevoel. Het gevoel lijkt op dat wat je voelt als je benen over elkaar doet en er wat scheef zit, en dan net die 0.3 seconden daarvoor, dat moment waarop je voelt dat het mis zal gaan. Dat gevoel voelde ik de hele 2e week ook nog wel.
Nu na twee weken zou ik wel weer een stuk op de MTB kunnen doen maar er ligt overal sneeuw of modder en het is inmiddels kerst dus ik gun mezelf nog even wat rust.
Nog even over de (oplosbare) hechtingen. Zowel die aan de buiten- als die in de binnenkant zijn nog aanwezig. Volgens de OK-assistente zouden die aan de binnenkant er langer over doen om op te lossen dan die aan de buitenkant. Ik kan ze niet voelen. De leider aan de rechterkant is nog steeds wat beurs en opgezwollen van het getrek (door de co-assistent? Ik was in een academisch ziekenhuis...) en dat voel je wel degelijk. Na een dag of 4 is de echte pijn (nog wat erger dan een flinke valpartij op je kruis) wel weg. Maar de dagen daarna heb je nog wel een raar gevoel. Het gevoel lijkt op dat wat je voelt als je benen over elkaar doet en er wat scheef zit, en dan net die 0.3 seconden daarvoor, dat moment waarop je voelt dat het mis zal gaan. Dat gevoel voelde ik de hele 2e week ook nog wel.