Hier weer een berichtje. Rondjes op de racefiets tot zo'n 45 km gaan zonder al te veel problemen. Volgende rit ga ik 52 km proberen. Dat wil ik dan deze maand een beetje blijven oefenen. En dan proberen om in september het MTB-en weer op te pikken.
Tussendoor nog wat geoefend met de SPD pedalen op de MTB. In een overmoedige bui een betonnen trap opgeklommen. Daar bij ben ik de 1e keer ongenadig hard tegen de grond geklapt. Niets gebroken dus daarna nog een keer of drie gedaan. Toen ging het wel goed. Ik heb nu wèl een aantal beurse plekken...
Mochten er mensen zijn die me op Strava willen volgen:
Bekijk mijn activiteit op Strava: https://strava.app.link/l9vjThJzVY
Adventures of an old rookie .....
- Ad58
- Elite Mountainbiker
- Berichten: 2751
- Lid geworden op: ma 27 februari 2017, 09:46
- Mijn mountainbike: Niner Ros 9
Raar, bij mij niet als ik de link aan klik. Mijn gebruikersnaam is Ad 58
Fietst op staal tussen zijn MS-aanvallen door.
A result doesn't define me. Refusing to quit in the darkest moments does.
A result doesn't define me. Refusing to quit in the darkest moments does.
- Ad58
- Elite Mountainbiker
- Berichten: 2751
- Lid geworden op: ma 27 februari 2017, 09:46
- Mijn mountainbike: Niner Ros 9
Zo. Na een tijdje sukkelen en een paar weken op de racefiets om te testen of ik kon fietsen zonder pijnklachten weer voorzichtig mijn schreden op het MTB pad gezet. Gisteren een eerste voorzichtig rondje op het Cadettenkamp.
Ik was supernerveus, want ik fietste voor het eerst met SPD pedalen. Reden hiervoor is wat meer clearance dan met die grote Superstar flats. Bovendien raak ik met flats regelmatig mijn pedalen kwijt of staan mijn voeten er niet goed op.
Ik heb ruime ervaring met SPD-SL pedalen op de racefiets, dus het zou niet al te moeilijk moeten zijn.
Toch was het billenknijpen die eerste rit. Omdat het weer even geleden is, voelt het allemaal wat onwennig aan.
Op de laatste klim gaat alles mis. Drie maal geprobeerd en drie maal stil gevallen. Een mooie gelegenheid om te zien of ik half vallend uit kan klikken. En eigenlijk lukt dat probleemloos.
Niet helemaal tevreden, maar ik ben tenminste weer back in business!
Voor de geïnteresseerden: ik heb Shimano 520 pedaaltjes gekocht en afgesteld in de lichtste stand.
Ik was supernerveus, want ik fietste voor het eerst met SPD pedalen. Reden hiervoor is wat meer clearance dan met die grote Superstar flats. Bovendien raak ik met flats regelmatig mijn pedalen kwijt of staan mijn voeten er niet goed op.
Ik heb ruime ervaring met SPD-SL pedalen op de racefiets, dus het zou niet al te moeilijk moeten zijn.
Toch was het billenknijpen die eerste rit. Omdat het weer even geleden is, voelt het allemaal wat onwennig aan.
Op de laatste klim gaat alles mis. Drie maal geprobeerd en drie maal stil gevallen. Een mooie gelegenheid om te zien of ik half vallend uit kan klikken. En eigenlijk lukt dat probleemloos.
Niet helemaal tevreden, maar ik ben tenminste weer back in business!
Voor de geïnteresseerden: ik heb Shimano 520 pedaaltjes gekocht en afgesteld in de lichtste stand.
Fietst op staal tussen zijn MS-aanvallen door.
A result doesn't define me. Refusing to quit in the darkest moments does.
A result doesn't define me. Refusing to quit in the darkest moments does.
- Ad58
- Elite Mountainbiker
- Berichten: 2751
- Lid geworden op: ma 27 februari 2017, 09:46
- Mijn mountainbike: Niner Ros 9
Vandaag dan de 2e poging... omdat ik gisteren uitgebreid val/uitklikoefeningen heb gedaan, is het vertrouwen veel groter. Ik kan me beter concentreren op het fietsen zelf. Het bochtenwerk is nog wat stuntelig, maar dat zal wel bijtrekken.
Het valt me op dat ik met die SPD's bakken meer controle heb, omdat mijn voeten nu altijd goed staan en ik mijn pedalen niet meer kwijt raak.
Het gaat stukken sneller allemaal. De eerste drie klimmetjes gaan probleemloos. Bij het stuk met al die bobbels achter elkaar is het dik genieten, omdat ik nu de pedalen niet meer kwijtraak. Ik kan er echt lekker overheen vlammen en af en toe loskomen.
En daar doemt die duivelse laatste klim alweer op. De Mont Ventoux zoals ik hem noem, mijn eeuwige vijand
Ik kies de juiste lijn, en kan daarom het eerste stuk wat sneller. Ik kijk deze keer goed vooruit (gisteren niet) zodat ik de juiste lijn kan blijven volgen. Ik schakel doordacht terug en moet even gaan staan. En eigenlijk vlieg ik zonder enig probleem omhoog. Ik kan het amper geloven... had ik daar gisteren nu zoveel moeite mee?
Ik kom op de rulle zandvlakte aan. Ik zie zeer veel kromme slipsporen en erg veel los zand. Tijd om mijn Racing Ralphs 2.35 hun troeven uit te laten spelen. Vóór heb ik 1.6 bar en achter 1.8. Tubekess. (Ik weeg 84 kg).
Ik heb het lichtste verzet bij het klimmen niet nodig gehad, dus ik kan nog terugschakelen als het moet. En daar gaan we: kont naar achteren, weinig gewicht op het voorwiel en laat dat stuur maar zoeken! Het gaat wonderlijk goed en voor ik het weet zit ik al op de afdaling en zit de rit er alweer op.
Al met al een heerlijk foutloos ritje, waarbij ik een dikke 18 km/uur gemiddeld kon aftikken zo bleek later. Dit geeft vertrouwen!
Helaas heeft Strava de rit niet geregistreerd zag ik later. Ik hoop dat de nieuwe accu vandaag wordt geleverd en dat dat de remedie is. Anders wordt het een nieuwe smartphone dus...
Het valt me op dat ik met die SPD's bakken meer controle heb, omdat mijn voeten nu altijd goed staan en ik mijn pedalen niet meer kwijt raak.
Het gaat stukken sneller allemaal. De eerste drie klimmetjes gaan probleemloos. Bij het stuk met al die bobbels achter elkaar is het dik genieten, omdat ik nu de pedalen niet meer kwijtraak. Ik kan er echt lekker overheen vlammen en af en toe loskomen.
En daar doemt die duivelse laatste klim alweer op. De Mont Ventoux zoals ik hem noem, mijn eeuwige vijand
Ik kies de juiste lijn, en kan daarom het eerste stuk wat sneller. Ik kijk deze keer goed vooruit (gisteren niet) zodat ik de juiste lijn kan blijven volgen. Ik schakel doordacht terug en moet even gaan staan. En eigenlijk vlieg ik zonder enig probleem omhoog. Ik kan het amper geloven... had ik daar gisteren nu zoveel moeite mee?
Ik kom op de rulle zandvlakte aan. Ik zie zeer veel kromme slipsporen en erg veel los zand. Tijd om mijn Racing Ralphs 2.35 hun troeven uit te laten spelen. Vóór heb ik 1.6 bar en achter 1.8. Tubekess. (Ik weeg 84 kg).
Ik heb het lichtste verzet bij het klimmen niet nodig gehad, dus ik kan nog terugschakelen als het moet. En daar gaan we: kont naar achteren, weinig gewicht op het voorwiel en laat dat stuur maar zoeken! Het gaat wonderlijk goed en voor ik het weet zit ik al op de afdaling en zit de rit er alweer op.
Al met al een heerlijk foutloos ritje, waarbij ik een dikke 18 km/uur gemiddeld kon aftikken zo bleek later. Dit geeft vertrouwen!
Helaas heeft Strava de rit niet geregistreerd zag ik later. Ik hoop dat de nieuwe accu vandaag wordt geleverd en dat dat de remedie is. Anders wordt het een nieuwe smartphone dus...
Laatst gewijzigd door Ad58 op di 20 augustus 2019, 12:59, 2 keer totaal gewijzigd.
Fietst op staal tussen zijn MS-aanvallen door.
A result doesn't define me. Refusing to quit in the darkest moments does.
A result doesn't define me. Refusing to quit in the darkest moments does.
- Ad58
- Elite Mountainbiker
- Berichten: 2751
- Lid geworden op: ma 27 februari 2017, 09:46
- Mijn mountainbike: Niner Ros 9
Haha, ik hoorde net dat ik morgenochtend een afspraak heb... ik kan wel maar dan zal het later moeten....
Fietst op staal tussen zijn MS-aanvallen door.
A result doesn't define me. Refusing to quit in the darkest moments does.
A result doesn't define me. Refusing to quit in the darkest moments does.
- Prulleman
- Elite Mountainbiker
- Berichten: 1946
- Lid geworden op: ma 6 april 2009, 12:54
- Mijn mountainbike: Scott Spark 2022 RC Team Red
- Contacteer:
ah jammer... ik moet helaas ook nog werken, dus :ik kan alleen direct in de ochtend. Ik kan wel eerst Dorst doen en daarna bij CK afspreken, maar dat zal niet heel veel later zijn (dan ben ik rond 9:20 bij de hekjes).